In Annen, Drenthe, liepen we definitief vast. De aanhoudende regen maakte ons het wandelen onmogelijk, de paden waren onbegaanbaar geworden, we moesten terugkeren naar Schipborg. Echter, er reed geen bus, er was helemaal geen openbaar vervoer. Dan maar een taxi bestellen. Wat bleek? In dit deel van Noord-Nederland rijden zelfs geen taxi’s meer. Iedereen rijdt hier auto. Zijn de gemiddelde woon-werkafstanden in Nederland inmiddels opgelopen naar 22,7 kilometer, die in Noord-Nederland naderen al de 30 kilometer. Hetzelfde geldt voor boodschappen doen, een theater bezoeken, naar de tandarts gaan. Via Groningen of Assen kan een mens met OV een ander dorp bereiken, anders niet. Vaak is dat ver omrijden. Alleen kinderen gaan nog fietsend, met de bus of met de trein naar school, iedereen die ouder is rijdt auto. Het vele autorijden houdt de dorpen, ook de kleinste, leefbaar, jazeker. Daardoor zijn de kleine kernen waar ik doorheen loop ook vaak pure woondorpen geworden, dus overdag uitgestorven, terwijl het werken en winkelen zich elders afspeelt. Dagelijks rijdt men in Groningen, Drenthe en Friesland voor zijn of haar werk gemiddeld een meer dan een marathon. Ik sprak erover met Ritzo ten Cate, die van Norg naar Vries met mij meeliep.
Ritzo wees me op het steeds grotere gewicht dat mensen gebruiken om hun lichaam te verplaatsen. De nieuwste elektrische auto’s zijn trouwens nog veel zwaarder dan ‘gewone’ benzineauto’s. Deels komt dat door de batterij, maar ook door hun model. Dat betekent meer materiaalgebruik, meer energieverbruik, snellere slijtage. Een Nissan Leaf is met 1600 kilo bijvoorbeeld al zo’n 400 kilo zwaarder dan de Nissan Vera. Sommige zijn zelfs zo zwaar dat ze parkeergarages niet meer in mogen. De gemiddelde nieuwe wagen weegt nu zo’n 1200 kilo. Al die kilo’s gebruikt een mens om zijn eigen lichaamsgewicht te verplaatsen. Waarom rijden we eigenlijk rond in een zware metalen kist? En waarom rijden we zo hard? Sommigen pleiten voor belastingheffing op basis van gewicht. Ik las in de Contourennotitie Ruimte over ‘klimaatbestendige, duurzame en gezonde groei’ en over nabijheid tussen wonen, werken, recreatie en voorzieningen. “Compacte verstedelijking, in en anders direct bij de bestaande steden en dorpen, versterkt de bestaande buurten en dorpen en genereert draagvlak voor voorzieningen en openbaar vervoer. Zo zorgen we ook voor een toekomstbestendig landelijk gebied met vitale dorpen in de nabijheid van grotere kernen en steden.” Ik vrees dat we die toekomst allang gepasseerd zijn.
Geef een reactie