Gelezen in Het Parool van 7 juni 2017:
In 2012 begon ze in Amsterdam Slotermeer. Daarna volgde Mexico-City. Toen de Utrechtse wijken Ondiep, Overvecht en Zuilen, de Mexicaanse grensplaats Ciudad Juárez, Banne en Floradorp in Amsterdam Noord, in mei 2015 volgde de Bijlmer. Voor haar ‘adoptiemethodiek’ ontving theatermaakster Adelheid Roosen op 23 oktober 2017 in New York de drie-jaarlijkse ‘Gilder/Coigney International Theatre Award’ van de ‘League of Professional Theatre Women’. Komende maandagavond 19 maart 2018 vertelt ze over haar wijksafari’s tijdens de Amsterdamlezing in de theaterzaal van CREA op Roeterseiland. Wat gebeurt er in de wijken die ze bezoekt? Hoe beleven bewoners en bezoekers de door haar ontwikkelde werkwijze? Hoe maken wij stedelingen weer contact? Bij elke wijksafari worden theatermakers twee weken geadopteerd door bewoners in sociaal kwetsbare wijken om het contact met de ander te verdiepen en levensverhalen te verzamelen. Theatermakers doen mee in de dagelijkse routine van de ander. Op basis van dit verblijf maakt elk koppel een theaterscène, die ze tijdens de Wijksafari thuis opvoeren. Door twee weken met elkaar te leven, ontstaat een band en vriendschap tussen mensen. Bij de Wijksafari draait het om intiem contact. Roosen: "Het contact is het geluk."
Samen met Johan Simons deed ze in 2014 een grote theaterproductie rond Georg Büchners klassieker over de Franse Revolutie in de Amsterdamse Stadsschouwburg. In De Oversteek nam ze honderd wijkbewoners mee naar de schouwburg op het Leidseplein, waar ze met slaapzakken en matjes de nacht doorbrachten op het toneel. Idee: schouwburgen omtoveren in buurthuizen. Tegenover de redactie van Ons Amsterdam zei ze: “Ik heb een enorme ruimtelijke beleving van de dingen om mij heen en ik zie nooit beren op de weg. Alles is mogelijk en als iets niet lukt heb ik geen gevoel van verlies. Ik hou er ook van om zandkastelen op het strand te bouwen, die bij vloed weer wegspoelen. Niets is blijvend. ‘Maak de wereld elke dag zoals jij hem wilt zien’, zei Gandhi. Die filosofie is in de loop der jaren in mij gaan wonen." Wat ik zo graag aan haar wil vragen: is luisteren echt zo belangrijk voor mensen? Hoeveel tijd nemen wij voor elkaar? Wat is er mis met onze steden? En wat is ze van plan met onze straten? Zouden we onze steden niet heel anders moeten inrichten? Kunnen we de openbare ruimte niet veel beter programmeren? Iemand als Adelheid Roosen zou daar toch ideeën over moeten hebben. Meld je snel aan: http://www.uva.nl/nieuws-agenda/nieuws/amsterdamlezingen/amsterdamlezingen-uva.html
Geef een reactie