Reis naar het Westen

Gezien in Groningen op 25 mei 2011:

Chi Peng (1981) is een jonge Chinese kunstenaar. Hij is alleenstaand, enig kind en ook nog eens homosexueel. Hij leeft in Beijing. Zijn fotowerk – Me, Myself and I – is te zien in het Groninger Museum. Ik was er afgelopen week. De reusachtige kleurrijke werken zijn onmiskenbaar Chinees: beelden van de metropool intelligent gefotoshopt, dilemma’s van eenzaam opgroeien in een snel urbaniserende wereld, intrigerend, vervreemdend, herkenbaar werk. Tegelijk refereert het moderne fotowerk aan een oud Chinees verhaal over een Aap-Koning en diens reis naar het Westen. De Amerikaanse kunstcritica Barbara Pollock schrijft in Saatchi Online dat Chi Peng werkt vanuit zijn woonkamer. “Of course, Chi Peng, like so many modern artists today, has no workroom. Just a computer stationed in a corner of his living room. It is on this illuminated screen that he is able to conjure up all sorts of landscapes.” Mooi voorbeeld van democratisering van de kunst: zelfs een atelier heeft de kunstenaar niet meer nodig. Alle techniek is binnen het bereik van het individu.

Nog intrigerender vond ik het museum zelf. Het nieuwe Groninger Museum van de Italiaanse kunstenaar Alessandro Mendini staat er nu vijftien jaar. Het trekt jaarlijks zo’n 150.000 tot 250.000 bezoekers. Onlangs heropende het na een grondige, acht maanden durende renovatie. Kosten: 6,5 miljoen euro. Het museum staat opgesteld in een zwaaikom van een kanaal tegenover het station. Het is zo opvallend en afwijkend van zijn verder eenvoudige omgeving dat het onmiskenbaar doet denken aan een interventie van een regionaal despoot: een plaatselijke schatrijke prins, graaf of hertog die uit Italië een bouwheer ontbood om voor hem een krankzinnig paleis te ontwerpen. Nog wonderlijker werd het toen ik, eenmaal binnen, het museummagazine kocht in de verwachting daarin iets over Chi Peng te zullen aantreffen. Niets was minder waar. In plaats van over Beijing werd er ‘’Het Onbekende Rusland’ uit de doeken gedaan: artikelen over Armenië, Moskou en Oezbekistan. Het bleek verschenen ter gelegenheid van de openingstentoonstelling, tevens vijfde tentoonstelling in Groningen over Rusland. Wat heeft Groningen met China en Rusland uit te staan? Vanwaar deze interesse voor grootstedelijke, internationale en ook wel exotische thema’s? En waarom moeten we naar het Noorden afreizen om deze Reis naar het Westen te kunnen zien? Ineens begreep ik het! Aardgas.