Gelezen in ‘De val van Amerika’ (2011) van Dmitry Orlov:
Aanstaande dinsdag 2 augustus 2011 overschrijdt de USA de wettelijke schuldenlimiet van 14,3 biljoen dollar. Noem het de Republikeinse erfenis. De politieke impasse in hyperpower Amerika doet het ergste vermoeden. Hoe gaan de banken reageren? Onwillekeurig moet ik denken aan Amy Chua’s ‘Day of Empire’ (2007). Daarin schetst deze Amerikaans-Chinese hoogleraar internationaal recht het historische patroon van opkomende en ondergaande hyperpowers. Zowel opkomst als neergang hebben, schrijft zij, alles te maken met tolerantie, met het toelaten van diversiteit (“tolerance on the rise to power and intolerance in decline”). Chua kan het weten. Haar Chinese ouders migreerden in 1961 van de Filippijnen naar de USA. Het boek kan, zeker toen het verscheen, niet anders worden gelezen dan als een ernstige waarschuwing aan het adres van de eigen regering: “The United States is perhaps the quintessential example of a society that rose to global dominance through tolerance.” Haar analyse: “Those calling for an American empire constantly invoke the glory and enduring success of the Pax Romana. But as I hope to show, in its relationschip to the world it dominates, modern America is perversely far more like the ‘barbaric’ Mongol Empire than it is like Rome.” Chua besteedt in haar boek weinig aandacht aan steden, des te meer aan machtspolitiek van heersers. Hoe tolerant waren zij?
Erger dan een waarschuwing is het recent verschenen ‘De val van Amerika’ van Dmitry Orlov. Orlov begon aan het schrijven van zijn boek net toen Chua’s ‘Day of Empire’ het licht zag. Orlov is een Rus die op zijn twaalfde naar Amerika migreerde. Als ingenieur maakte hij de val van de Sovjet-Unie van nabij mee. Hij voorspelt nu ook de val van Amerika, want hij ziet opvallende parallellen. En het erge is, de Amerikanen zijn veel slechter voorbereid op hun ondergang dan de Russen. Toch is die ondergang onvermijdelijk. Zo ligt de tranportinfrastructuur er in Amerika ronduit beroerd bij en er is geen fatsoenlijk openbaar vervoer. Cocaïne en wiet ondermijnen de Amerikaanse volksgezondheid, echtscheidingspercentages en buitenechtelijke kinderen zijn er even hoog als in Rusland. Niemand lijkt elkaar te willen helpen. De overheid is ‘red tape’. En de diensteneconomie is te ver doorontwikkeld, er wordt te weinig geproduceerd. De schuldeisers zullen komen en de boel overnemen. Orlov: “Dat stukjes van het landschap zomaar verdwijnen, kan tot pijnlijke verrassingen leiden. Ik kwam ooit tijdens een zomer in Sint Petersburg aan om erachter te komen dat de stad tijdens mijn afwezigheid door een nieuwe plaag was overvallen: een heleboel putdeksels waren op mysterieuze wijze verdwenen. Niemand wist waar ze gebleven waren of wie er baat bij had ze te verwijderen. In een stad bezaaid met gapende rioolputten als evenzovele valkuilen voor auto’s, had je de keus tussen of heel langzaam rijden en voorzichtig om elke put heen laveren, of heel snel en je leven in handen leggen van de kwaliteit van je schokdempers.” Los Angeles zonder putdeksels. Dat wordt het, let maar op.
Geef een reactie