Proud city

Gelezen op de website van VPRO’s Tegenlicht op 17 september 2009:

Mooi zoals Jeb Brugmann in ‘Welcome to the urban revolution’ (2009) de nachtkaart van de wereld beschrijft. Ik kreeg een exemplaar van zijn boek te leen van Johan van Zoest. "These vast areas of light are evidence of a new ecological order – of the urban biome we are creating. (…) The dots, dense clusters, or long bands of light that extend across our continents are the growing City." Het is het beeld waarmee ‘Amsterdam make-over 2040’ begint. Mijn hele omgeving reageert positief op de Tegenlicht-documentaire van 14 september – "eindelijk weer eens een goed inhoudelijk programma over ruimtelijke ordening in dit land "-, maar vanuit Rotterdam wordt er gezwegen of gefulmineerd. Deze ‘trotse stad’ (woorden van Richard Florida) reageert woedend op de uitzending en legt uitspraken van Florida in mijn mond en omgekeerd. De beelden van Rotterdam zouden suggestief zijn en Amsterdam-bashing is niet van de lucht. Maar de docu van William de Bruijn is buitengewoon genuanceerd. Als mijn kinderen zich zo zouden gedragen, zouden ze, bij wijze van spreken, een draai om de oren van me krijgen. Maar op het internet is alles geoorloofd. Een bevestiging van mijn stelling dat Rotterdam een jonge stad is die mensen (ongemerkt) buitensluit en die zich kennelijk niet zeker en bedreigd voelt. Ik althans voel me er niet welkom, terwijl ik er jaren heb gewoond. En de Randstad bestaat dus niet, want anders waren we met elkaar in gesprek gekomen. Ineens begrijp ik Pim Fortuyn veel beter.

Maar waar komt die onberedeneerde woede nou vandaan? Is het inderdaad de krimp? Of hebben we hier te maken met een minderwaardigheidscomplex? Laat die stad toch z’n eigen koers varen en zich niet zoveel aantrekken van een stad als Amsterdam. Of anders, net als Richard Florida adviseert, opgaan in de megaregio AmBrusTwerp en aansluiting zoeken bij Amsterdam. Wat is daar nou op tegen?