Gezien tijdens MLA-presentatie op 17 juni 2009:
Je managementopdracht uitvoeren in de vorm van een film, het is gewaagd. In de film ‘Een grote sprong voorwaarts’ interviewen de makers – vijf gemeenteambtenaren die de managementleergang Amsterdam volgen – mensen op straat over ‘de kracht, het unieke van Amsterdam als metropool’. Ik zag de film in IJmuiden, in hotel Augusta, tijdens de afsluitende bijeenkomst. De film was knap gemaakt.
Wat was dan die kracht, dat unieke volgens al die mensen op straat? Het ging volgens hen om ‘vrijheid, kleinschaligheid’. Het ging om fietsen, om ramen, gevels, gezelligheid. De opgave, zei men, was het kleine met het grootschalige te verbinden. Ineens kwam daar Jan Wolff in beeld – de oud-directeur van het Muziekgebouw aan het IJ. Hij vergeleek Amsterdam met New York. Ik weet niet meer precies hoe hij het zei, maar New York stond voor hem voor het grootkapitaal, voor grootschaligheid, voor een hele grote maat. Amsterdam had dezelfde kwaliteiten, maar dan op een menselijke schaal. Zoiets.
Ik dacht terug aan mijn laatste bezoek aan de Big Apple. Dat was in mei dit jaar. Opvallend vond ik toen de relaxte sfeer op straat, ondanks de grote dynamiek. De mensen waren zo ongelooflijk ontspannen in die krankzinnig overkokende metropool. Veel ontspannener dan in Amsterdam. Na terugkomst verlangde ik direct weer terug naar de Amerikaanse miljoenenstad aan de Hudson en vond ik Amsterdam aan het IJ allesbehalve gezellig, de mensen snel geïrriteerd, ontevreden, bozig. Misschien moet Amsterdam echt nog een maatje groter groeien voordat die zeurderige toon uit de stad verdwijnt.
Geef een reactie