Gelezen in ‘Sferen’ van Peter Sloterdijk (2003):
Vanwaar die verwarring ineens, nu de kredietcrisis zich lijkt te verdiepen? Iedereen lijkt maar wat te roepen. Onrust door het ontbreken van een zingevend toekomstperspectief als vangnet is één verklaring, een andere is: gebrekkig inzicht, gebrekkig overzicht, gebrekkige kennis. Peter Sloterdijk schrijft daarover in ‘Sferen’, in het hoofdstuk, getiteld ‘Meetkunde in het onvertrouwde’, dat aan de globalisering is gewijd. Ik citeer: "Het schouwen van het eenparige, geopende, rondom-totale is voor de gewone stervelingen zo goed als nooit weggelegd, omdat ze altijd geketend blijven aan de actualiteit en aan het op een na beste van wat hun overkomt; midden in de bol zijn ze blind voor de bol. In dagelijkse beslommeringen, verhalen en meningen verstrikt, zien ze voorbij aan de theorie-ontsluitende uitzonderingstoestand van het integrale panorama in het opengelegde Zijn. Ze ‘realiseren’ daarom niet hun positie in het onveranderlijke, eenparige zelf en verliezen zich in versplinterende meningen over van alles en nog wat."
Sloterdijk spreekt van ‘de kijkschool van het filosofische totaalpanorama’ als mogelijke uitkomst. Schouwen in het Ene Al. Ik zou liever zeggen: probeer jezelf buiten de bol te plaatsen. Bolaanschouwing dus. Het is fascinerend om te zien hoeveel boeken en theorieën er over globalisering, over mondiale ontwikkelingen verschijnen. Mogelijkheden genoeg, zou ik zeggen. Lezen!
Geef een reactie