Gelezen in Het Parool van 20 september 2013:
Hij is hoofd van de programmagroep Politieke Sociologie aan het Amsterdam Institute of Social Science van de Universiteit van Amsterdam. Hij doet onderzoek naar citizen science in de sociale wetenschappen. In de natuurwetenschappen bestaat dit fenomeen al langer: burgers actief mee laten denken bij wetenschappelijk onderzoek. Christian Broër (1967) ziet het ook als een reactie op de veelal terechte kritiek op sociaalwetenschappelijk onderzoek, waarbij wetenschappers nauwelijks samenwerken. Ook wordt hun werk amper door de collega’s gelezen. Triest. Gevaarlijk ook. In Het Parool las ik een interview met hem. "Transparantie in combinatie met samenwerking helpt fraude of andere misstanden te voorkomen. Ook de invloed van opdrachtgevers wordt kleiner." Een zoektocht naar integere wetenschap dus door amateurs te betrekken in de wetenschap.
De grote vraag is of leken wel voldoende kennis hebben om onderzoeksresultaten te interpreteren. Het antwoord laat zich raden: bij uitkomsten van sociaalwetenschappelijk onderzoek is dit zeker het geval. De vakgroep heeft ook software ontwikkeld die het mogelijk maakt de samenwerking zodanig te ontwikkelen dat mensen met verschillende meningen de ruimte krijgen. En dan krijg je dit: "het gegeven dat mensen hun persoonlijke voorkeuren overstijgen als zij op een goede manier met elkaar samenwerken." En ja, er is meer dan één waarheid, maar het aantal waarheden is ook weer niet oneindig. Zijn wens: een platform ontwikkelen "waarbij gebruikers elkaar op verantwoorde wijze aanvullen en corrigeren." Sociale media doen dit onvoldoende. Broër noemt het software die het voor experts en amateurs aantrekkelijk maakt “om diepgaander betrokken te raken bij de sociale vraagstukken van deze tijd." Mooi. Heel mooi.
Geef een reactie