Gelezen in ‘Skolkovo: City of the future as a Russian Hi-Tech Hub’ (2011) van Fedor Kudryavtsev en Victoria Bannykh:
Zondag naar Moskou. Ik had het er laatst over met Willem van Winden, lector aan de Hogeschool van Amsterdam. Hij is betrokken bij de ontwikkeling van Skolkovo, een nieuwe hightechstad aan de zuidwestkant van Moskou. Ook Rusland, geplaagd door de ‘olie-vloek’, moet innoveren. President Medvedev kondigde daartoe in 2009 een omvattende moderniseringsprogramma aan, waarbij de focus ligt op energie-efficientie, kernenergie, informatietechnologie, ruimtevaart en medische technologie. Moskou speelt daarin een bepalende rol. Die stad moet het centrum worden waar alle kennis samenkomt en waar contacten worden gelegd met mondiale markten. Of beter, dat centrum moet in Skolkovo komen. "It is to be a compact urban space that provides conditions conducive to both work and life. It would also serve as an urban environment benchmark both in Russia and worldwide." Waarom uitgerekend Skolkovo? "While there are many famous Russian cities with traditions as centres of science that date back to the Soviet era, the final selection fell upon a green field situated near the small village of Skolkovo 2 kilometres south-west of Moscow." Bedoeld worden steden als Tomsk en Novosibirsk, beroemd om hun wetenschappelijke prestaties.
De keuze viel op het idyllische dorpje Skolkovo, niet omdat het onbebouwd was gebleven dankzij de aanwezigheid van proefvelden voor agrarisch onderzoek, maar omdat daar een nieuwe dependance van de Moscow School of Management wordt gebouwd: het Innovation Centre. De initiatiefnemers van de managementschool willen niet minder dan een nieuwe benadering van stadsontwikkeling en economische politiek beproeven en juist omdat Skolkovo geen verleden heeft, is het voor hen een ideale plek. "The Centre should become a testing area for new economic policies focused on overcoming the ‘oil-curse’ problem." Skolkovo krijgt daartoe een status aparte, onttrekt zich aan de belastingplicht en zal niet worden gehinderd door Russische wetten en regelgeving. Het wordt een eiland in een metropolitane zee, en de stichting die zich er eigenaar van mag noemen krijgt de volmacht, maar ook de plicht het allegrootste talent aan zich te binden. De Russische president zelf is voorzitter van de Raad van Toezicht. Om een idee te geven, in de Town Planning Council van Skolkovo hebben de Japanner Kazuyo Sejima en de Zwitserse architect Pierre de Meuron zitting. Het plan zelf is de uitkomst van een internationale prijsvraag, die is gewonnen door het Franse AREP team. De komende jaren is er elk jaar zeker een half miljard dollar beschikbaar om in Skolkovo te investeren. De vraag dringt zich op: zal Skolokovo zich werkelijk aan de Russische ‘olie-vloek’ weten te onttrekken? Fedor Kudryavtsev en Victoria Bannykh formuleren de vraag iets anders: "Can the building of a new ‘green’ and ‘hi-tech’ city in a natural ‘green’ environment that has fortuitously survived near a tremendous metropolis still be regarded as a ‘green’ approach?"
Geef een reactie