Gelezen in Collapse (2005) van Jared Diamond:
Noem het een bijvangst. In het hoofdstuk over Australië wijdt de Amerikaanse geograaf Jared Diamond uit over de redenen waarom de Australiërs zo slecht in staat blijken te zijn om zich aan te passen aan hun weerbarstige natuurlijke omgeving. Deels schuilt de zwakte in het van origine Britse districtenstelsel, dat de agrarische bevolking (40%) traditioneel een meerderheid verschaft in het parlement en de regering. Deels heeft het te maken met het Australische waardenstelsel. “In the Australian mystique even more than in Europe and in the US, rural people are considered honest, and city-dwellers are considered dishonest.” Diamond licht dit laatste toe met een voorbeeld. Als een boer failliet gaat, schrijft hij, heeft deze pech gehad en was hij slachtoffer van krachten die hem te boven gingen (bijvoorbeeld droogte); als een stedeling failliet gaat is het volledig te wijten aan hemzelf en heeft hij kennelijk fouten gemaakt. In het regeringsbeleid zie je dit vooroordeel scherp terug. Boeren worden door de regering altijd actief schadeloos gesteld, terwijl falende stedelijke ondernemers zich maar moeten zien te redden. Het gevolg: een niet-adaptieve politiek met grote schadelijke bijwerkingen in het ecosysteem.
Terwijl Australië met 60 procent stedelingen een van de meest verstedelijkte continenten ter wereld is, domineert er nog altijd de rurale houding tegenover het land. Het gevolg is een gebrek aan aandacht voor duurzaamheid en stedelijkheid, stelselmatige subsidiëring van een landbouw die de bodem uitput en die de waterbronnen schaadt, alsmede een blijvende klemtoon op verwoestende mijnbouw en exploitatie. Ik vraag u: is het in Nederland zoveel beter? Ecologisch is ons land minder kwetsbaar dan Australië, maar de vooroordelen zijn dezelfde.
Geef een reactie