Gelezen in De Volkskrant van 30 april 2008:
Het komt niet vaak voor dat planologen zich zouden moeten bemoeien met de inrichting van een museum, maar het artikel van Rutger Pontzen in De Volkskrant van vorige week woensdag lokt zulk ongebruikelijk gedrag wel uit. Wat wil het geval? In een snijdend betoog laat Pontzen zien dat het Rijksmuseum te Amsterdam ooit een internationale ambitie koesterde, maar dat het, nadat minister Elco Brinkman eind jaren tachtig aan de macht kwam, "een glijvlucht maakt" richting Nederlandse cultuur. Straks, bij de heropening, zal blijken waar dat op uitloopt, maar de vooruitzichten zijn niet gunstig. "Tekenend is hoe na 2013 de eregalerij zal worden ingericht, enkele jaren geleden nog het onderkomen van de buitenlandse schilderkunst. Over vijf jaar wordt die het exclusieve domein van de glorie van de Nederlandse schilderkunst. Terwijl de rest van de Nederlandse cultuur, van de Middeleeuwen tot en met de 20ste eeuw, van kasten en schilderijen tot vazen en zilver, over de zalen van de drie verdiepingen zal worden verdeeld." Het laatste wapenfeit van deze glijvlucht richting Nederlandse cultuur is de alliantie met grootwinkelbedrijf de Hema, "die rompertjes en theedoeken gaat verkopen, waarop afbeeldingen zijn gedrukt ontleend aan de verzameling van het museum." Pontzens conclusie is vernietigend: "Politieke beslissingen, zuinigheid, gebrek aan internationale ambities, de wisseling van directeuren en daarmee de wisseling van prioriteiten – het heeft geleid tot wat het Rijks straks wil uitstralen: een nationaal museum met een nationale betekenis en, belangrijker, een nationale uitstraling."
Voor de internationale uitstraling van Amsterdam, voeg ik daaraan toe, is dat, op zijn zachtst gezegd, geen goede zaak. En dat is een hoogst actuele planologische opgave – eentje van formaat – die mede bepalend is voor het slagen van grote stedenbouwkundige projecten als de Zuidas en de Noord-Zuidlijn.
Geef een reactie