Helder advies II

Gelezen in Bestuur en ruimte: de Randstad in internationaal perspectief (2008) van het Ruimtelijk Planbureau:

Er staan nog meer behartigenswaardige zaken in het pasverschenen aanvullende advies van het Ruimtelijk Planbureau. Inderdaad, opnieuw is de conclusie: ‘Vele steden maken nog geen Randstad’. Zo worden naast de bestuurlijke context ook regionale railsystemen en het openruimtebeleid in de vier onderzochte verstedelijkte gebieden van Groot-Londen, Vlaamse Ruit, Rijn-Ruhrgebied en San Francisco Bay Area doorgelicht op overeenkomsten cq. verschillen met de Randstad. Wat die railsystemen betreft valt er in geen van de onderzochte gebieden "een regelrecht succesverhaal" te vertellen, aldus het planbureau. Nergens is een regionaal systeem gerealiseerd dat zich laat vergelijken met iets als het Parijse RER. Wel kan rond Brussel en in het Ruhrgebied gebruik worden gemaakt van dichte spoorwegennetten die daar in de negentiende eeuw werden aangelegd. Zo’n dicht netwerk ontbreekt echter in de Randstad. "Die aanpak is daarom niet zonder meer in de Randstad te kopiëren," merken de onderzoekers droogjes op.

En wat de open ruimte betreft is het beeld sterk wisselend. Openruimtebeleid hangt voornamelijk af van het wel of niet bestaan van maatschappelijk draagvlak. Dat roept de vraag op of er een dergelijk draagvlak bestaat ten aanzien van het Groene Hart. Maar daarover laten de onderzoekers zich niet uit. Wel merken ze op dat in alle onderzochte gebieden naar vernieuwing van het beleid wordt gezocht, waarbij een ontwikkelingsgerichte inslag een opvallende constante is. Echter, wordt daaraan toegevoegd: hoe krachtiger het ruimtelijke concept, hoe meer het deze innovatie remt. Dat geldt in de eerste plaats voor de Green Belt rond Londen. "De parallel met de Nederlandse Groene Hart-discussie dringt zich duidelijk op." Kortom, ontwikkelingsgericht beleid ten aanzien van de open ruimte is lastig als je het Groene Hart zo duidelijk als concept blijft hanteren. Nogal wiedes, zou je zeggen. Maar in Nederland is dat allesbehalve een notie die onder beleidsmakers en bestuurders beklijft. Conclusie: zijn de bestuurders en ambtenaren niet wat overambitieus als ze zo sterk inzetten op de Randstad? Het mag allemaal wel wat minder, realistischer dus.