Gelezen in Het Parool van 17 augustus 2013:
Echt recent is het nieuws niet. Het bericht verscheen midden in de zomer, en het euvel is al lang bekend. Het ging over de overspannen woningmarkt van Londen. De Britse regering wordt ervan beschuldigd de woningprijzen in Londen op te drijven door nationaal riskante stimuleringsregelingen voor potentiële huizenkopers aan te bieden: de zogenaamde ‘Help to buy’-regelingen. Daardoor en door de lage rente zou de lokale woningmarkt oververhit zijn geraakt. Prijsstijgingen van twintig procent zijn niet ongebruikelijk. De situatie is nog gekker dan voor de crisis. Echter, er is ook nog eens sprake van een bizarre schaarste op de lokale woningmarkt. Zo zijn er de afgelopen tien jaar nog geen 12.000 woningen bijgebouwd in heel Londen. Volgens demografen waren er zeker 30.000 nieuwbouwwoningen extra nodig geweest. Net als Parijs, Stockholm, Wenen en Amsterdam wordt er in de Britse hoofdstad apert te weinig gebouwd – veel minder dan de krachtige vraag zou doen vermoeden.
Opvallend is ook het enorme verschil met de andere Britse steden. In het noorden van Groot-Brittannië zijn de prijzen bijvoorbeeld helemaal niet gestegen. De kloof tussen de hoofdstad en de rest van het land groeit snel. Het Parool: “In Liverpool worden verkrotte woningen voor slechts één pond verkocht. In Blackpool, aan de kust, zijn huizen met twee slaapkamers te koop voor 50.000 pond, tien procent van wat zo’n huis in Londen opbrengt.” Sterker, hoe hoger de vraagprijs van een woning in Londen, hoe sneller deze verkocht wordt. Er woeden zelfs biedingenoorlogen in de voorsteden. Wat verklaart deze extreme druk op de Londense woningmarkt? Het is gebrek aan bouwgrond en een sterke concentratie van hoge inkomens. Een ruimtelijke politiek van extra woningbouw ontbreekt. De Britse regering laat het gewoon gebeuren, nee ze verergert de situatie door haar ‘Help to Buy’-regelingen. Afgelopen week schreef The Guardian over de rampzalige gevolgen voor de starters op de Londense woningmarkt: “It feels like such a backwards step, not just in terms of cramped living conditions, but in the way men and women interact, and in the way their children will grow up. What else were the 60s for but ensuring the 50s never happened again?”
Geef een reactie