Gelezen op NPR van 14 september 2018:
Bron: Geo-Mexico
Het obesitasprobleem in Mexico City is gigantisch. Vooral dat viel me op tijdens mijn recente bezoek. Mensen zijn hier dik. Mijn indruk is dat dit komt doordat de inwoners van deze megastad van 22 miljoen voornamelijk cola drinken. Drinkwater uit de kraan is namelijk te gevaarlijk en cola is extreem goedkoop. Waarom is de watervoorziening zo gebrekkig? Dat heeft met de ligging van de stad te maken. Mexico City ligt op een hoogte van 2400 meter in een brede vallei in het binnenland, het is een natuurlijk bassin dat wordt omgeven door piekende vulkanen. Ooit lag de Inca-stad op eilanden in kunstmatige meren, maar sinds de komst van de Spanjaarden zijn deze een voor een drooggelegd. Zeventig procent van het drinkwater komt nu uit de ondergrond, dertig procent wordt via pijpleidingen aangevoerd uit de omringende bergen en rivieren. Dit heeft tot gevolg dat de bodem zakt. Herstel van het grondwaterpeil zal honderden jaren kosten. De meeste van de regenpijpen zijn inmiddels zestig jaar oud. Ze lekken en de deugen niet, naar schatting verdwijnt veertig procent van het drinkwater in de bodem. Tien jaar geleden begon de overheid aan de bouw van tunnel waardoor water dwars door de stad zou worden getransporteerd, maar de bouw liep ernstige vertraging op en de kosten (2 miljard dollar) liepen uit de hand. Het huidige systeem voert in het regenseizoen het regenwater pijlsnel af, terwijl in de rest van het jaar geen druppel regenwater achterblijft. Een rampzalige situatie.
Eind 2018 trad in Mexico City een nieuwe burgemeester aan. Claudia Sheinbaum is milieukundige, afgestudeerd aan Berkeley University, San Francisco, ze beloofde direct na aantreden een extra injectie van 370 miljoen US dollar in het gebrekkige waterleidingsysteem, wat neerkomt op een 50 procent groei van het stedelijke waterbudget. De vraag is natuurlijk of dit voldoende zal zijn. Nog in november 2018 liepen reparatiewerkzaamheden uit in de tijd, hetgeen betekende dat vier miljoen inwoners gedurende vele dagen verstoken bleven van drinkwater. Scholen moesten zelfs hun deuren sluiten. Vooral de arme oostkant van de metropool had het zwaar te verduren. De watertanks liggen op 76 kilometer afstand aan de westkant van de stad en doordat de werkzaamheden uitliepen, hadden pompen 156 uur nodig om vers water aan te voeren. Het was de langste onderbreking in de watertoevoer in de geschiedenis van de stad. Begin dit jaar kondigde de nieuwe burgemeester aan dat huiseigenaren voortaan zelf regenwater moeten opvangen. Er komen 10.000 bergingssystemen die eigenaren zelf moeten installeren en bedienen. In zes jaar tijd zal dit aantal worden vertienvoudigd. Alles op kosten van de stad. Huiseigenaren moeten alleen een training volgen. Mij leek het het beste bericht over Mexico Stad in jaren, althans ik als planoloog uit het waterrijke Nederland. Lang leve de waterschappen!
Geef een reactie