Gehoord in de Tolhuistuin op 8 oktober 2009:
De avond eindigde in een complete patstelling. Het onderwerp: de Amstelgesprekken. Dat wil zeggen, niet over de Amstel en haar oevers werd gisteravond gesproken, maar óver de gesprekken over de Amstel. Een gesprek op een metaniveau dus. En dat was gewaagd.
De avond illustreerde perfect hoe moeilijk dat is. Een paar woonbootbewoners en de projectleider van de Amstelgesprekken domineerden het grootste deel van de avond. De rest van de aanwezigen werd door hen gegijzeld, want niemand kwam er op een gegeven moment nog tussen. En het ergste is, ze hadden het zelf niet in de gaten. Dit machtsspel van de ‘gebruikers’ van de oevers, die probeerden duidelijk te maken hoe machteloos ze wel niet stonden tegenover het stadsdeel, concentreerde zich op een website die het stadsdeel had opgetuigd om de gesprekken te ondersteunen. Die website zou niet open zijn, maar juist vooringenomen. Voor de goede verstaander was duidelijk dat hier belangen werden verdedigd. Het gesprek ging ook niet meer over de inhoud, het waren schermutselingen waarbij alle machtsmiddelen geoorloofd waren: niet luisteren, de hartstochten de vrije ruimte geven, anderen niet aan het woord laten, eisen stellen, schermen met rechten. Wie geld en bevoegdheden heeft, heeft macht om iets te realiseren, wie dat niet heeft, heeft de macht om ontwikkelingen tegen te houden en het democratische proces te frustreren.
Hoe anders verliep het gesprek tijdens het middendeel van de avond, toen alle aanwezigen zich rond de maquette van de Amstelscheg verzamelden en de ontwerpers van MUST stedenbouw hierop een toelichting gaven. Dat was een open gesprek waarin de meeste aanwezigen zich roerden, kennis van het gebied inbrachten en met nieuwe ideeën kwamen. Het mooiste idee vond ik wel de verwijzing naar het historische stelsel van smalle vaarwegen dat nog altijd in het gebied aanwezig is en dat nieuw leven ingeblazen zou kunnen worden wanneer eenmaal de oogsten zouden worden geveild in het zogenaamde ‘Paleis voor Volksvlijt’. Dit naar aanleiding van de vraag of zo’n Paleis niet weer veel verkeer zal aantrekken.
Maar aan de openheid kwam op een gegeven moment toch weer een einde, toen woonbootbewoners eisten dat de huidige ‘gebruikers’ van de Amsteloevers in de maquette werden opgenomen. Zelfs in hun argeloze toekomstdromen werden de ontwerpers door de ‘machteloze gebruikers’ belaagd en in gijzeling genomen. Ik vraag u: wat is vrijheid?
Geef een reactie