Steden in ruil voor voedsel

Gelezen in de Volkskrant van 16 juli 2011:

Als u en ik deze zomer terugkeren van vakantie zal de wereld liefst 7 miljard inwoners tellen. Verdere groei ligt in het verschiet. In 2100 zal de wereldbevolking zeker 10,1 miljard zielen herbergen; dat is een miljard meer dan eerst werd gedacht. China zal niet zo heel veel meer groeien en vanaf 2025 zelfs krimpen. India groeit weliswaar nog stevig door, maar de allergrootste groei zal zich voordoen in Afrika. In dat vergeten continent wonen inmiddels 1 miljard mensen. Een land als Nigeria zal in 2040 bijna evenveel inwoners tellen als de Verenigde Staten nu, namelijk 321 miljoen. En Nederland? Nederland groeit elke dag met 235 mensen. De huidige 16,6 miljoen stijgt tot 17,2 miljoen in 2025. Die geringe groei concentreert zich rond Amsterdam. De rest van het land zal krimpen. De groei van onze economie zal daardoor niet alleen bescheiden zijn, maar zich ook steeds meer ruimtelijk concentreren.

Stephen Ellis, onderzoeker bij het Afrika Studiecentrum te Leiden en auteur van ‘Het regenseizoen’ (2011), voorspelt dat Afrika de toekomst heeft. Die voorspelling onderbouwt hij met genoemde demografische cijfers. Zijn redenering is dat al die 10 miljard wereldburgers straks gevoed zullen moeten worden, waardoor voedselprijzen explosief zullen stijgen. De mensheid zal op zoek gaan naar nog meer landbouwgrond. Volgens Ellis bevindt 80 procent van ‘s werelds nog ongebruikte landbouwgrond in Afrika. Geld zal daarom vloeien naar Afrika om de gronden te ontginnen. Als dat geld niet uit Europa komt, dan komt het wel uit China. Ellis heeft gelijk. Afrika wacht een grootse toekomst. Die toekomst zal echter minder met voedselproductie hebben uit te staan dan met industrie en dienstverlening. Afrika blijft geen supply region. De Afrikaanse steden zijn namelijk de snelst groeiende ter wereld. Sneller dan de Chinese steden. De reusachtige megasteden van Nigeria en vooral sub-Sahara zullen een economische kracht ontketenen die wij nu nog niet bevroeden. Hoe? Met hulp van Chinees kapitaal. Anders dan de Europeanen, investeren de Chinezen op grote schaal in Afrikaanse steden. Dat doen ze in ruil voor grondstoffen en voedsel. Europeanen denken alleen aan landbouw. Ze vergeten helemaal om steden te bouwen. Dat doen ze thuis niet, laat staan in Afrika.