Supercities

Gehoord op 26 mei 2012 in Moskou:

Speciale gast tijdens de derde ronde van de Moscow Competition was Alfonso Vegara, voorzitter van de Fundacion Metropoli uit Spanje. Zijn Spaanse stichting met Amerikaanse trekjes bestaat tien jaar; twintig steden in de wereld zijn inmiddels aangesloten. Er wordt samengewerkt met de plaatselijke universiteiten. Vegara aasde duidelijk ook op samenwerking met Moskou. Aangekondigd was dat hij zou spreken over ‘Intelligence Landscape’, maar hij sprak over ‘A World of Cities’. Daarmee bedoelde hij geen gewone steden, maar ‘Supercities’. Hij telde er liefst tien in de USA. Het ging, zei hij, om een nieuwe schaal van concurreren, een nieuwe schaal van samenwerken. Als voorbeeld noemde hij de samenwerking tussen Boston, New York en Washington; in Europa vertelde hij over de samenwerking tussen Lissabon, Madrid, Barcelona, Marseille en Milaan, aangeduid als de ‘Euro Diagonal’. De burgemeesters van de steden waren de trekkers. Zij concurreerden met het dichtbevolkte ‘Pentagon’ van Londen, Amsterdam, Brussel, Ruhrgebied en Parijs. Het betrof grensoverschrijdende samenwerking tussen steden op het gebied van luchthavens, zeehavens, internationale economie en handel.

Vegara’s grote voorbeeld was Singapore. Als het gaat om strategisch opereren van steden spant deze Aziatische stad de kroon. De stadstaat Singapore – 75 procent van het grondgebied van Moskou – is, zei hij, overwegend groen; zelf wil ze niet meer in inwonertal groeien. Daarom werkt de stad nauw samen met Malakka, Kuala Lumpur en Penang. Ze wil vooral hoogwaardig talent aantrekken op het gebied van biotechnologie, media, chemie en geneeskunde. In plaats van op bedrijven of evenementen richt ze zich op onderzoek en stedelijke kwaliteit. De komende dertig jaar investeert Singapore liefst 350 miljard dollar in vernieuwende stedelijke concepten. De stad wil stedelijke prototypes ontwikkelen, om die vervolgens te exporteren naar steden in Indonesië, Brazilië en China. Zo telt Singapore al vijf zustersteden in China. Vegara sprak van een nieuwe schaal van denken, van steden als ecosystemen van innovatie, van het opereren van steden vanuit vele agentschappen in plaats van door top-down aangestuurde diensten, van het werken met specifieke instituten voor specifieke projecten, van partnerschappen met steden over de hele wereld gericht op kennisuitwisseling. Mijn gedachten dwaalden af naar het Europese ‘Pentagon’. Hoe strategisch werkt dit eigenlijk samen?