Gelezen in The White Tiger (2008) van Aravind Adiga:
Helemaal op het eind van de roman verloochent hoofdpersoon Balman Halwai zich niet. Het economische succes dat hij boekt in Bangalore heeft hij natuurlijk te danken aan de magische poëzie en aan het veroveren, mede daardoor, van zijn vrijheid. Maar het essentiële onderdeel van zijn succesvol ondernemen is toch vooral het luisteren naar de straat. Als ‘half-baked’, dat wil zeggen als iemand die geen grondige opleiding heeft gevolgd maar die van alles een beetje weet doordat hij iets ervan heeft opgepikt, kon hij bij uitstek ondernemer worden. "Now, despite my amazing success story, I don’t want to lose contact with the places where I got my real education in life."
"The road and the pavement."
"I walk about Bangalore in the evenings, or in the early mornings, just to listen to the road." (…)
Waarop zijn advies volgt aan degene die zijn brieven leest: "Keep your ears open in Bangalore – in any city or town in India – and you will hear stirrings, rumours, threats of insurrection. Men sit under lampposts at night and read. Men huddled together and discuss and point fingers to the heavens. One night, will they all join together – will they destroy the Rooster Coop?"
Balman gelooft het niet. Er komt geen revolutie in India. "No sir. It won’t happen. People in this country are still waiting for the war of their freedom to come from somewhere else – from the jungles, from the mountains, from China, from Pakistan. That will never happen. Every man must make his own Benaras."
"The book of your revolution sits in the pit of your belly, young Indian. Crap it out, and read."
Geef een reactie