Trappen

Gelezen in ‘Twenty minutes in Manhattan’ (2009) van Michael Sorkin:

Bladzijdenlang weidt Sorkin uit over de trap van het gebouw waar hij woont. Pas op bladzijde 58 laat hij ons arriveren onderaan, bij de hal. Ondertussen weten we al heel veel van stedenbouw en hebben we kennisgemaakt met die andere gedenkwaardige bewoner van Manhattan, Jane Jacobs, en haar werk; ze woonde slechts zes blokken van Sorkin verwijderd.

De trap, die voert naar boven. Zelf bewoont Sorkin een appartement helemaal bovenin het appartementencomplex, genaamd Annabel Lee, op de vijfde verdieping. Vroeger, schrijft hij, waren alle steden ongeveer even hoog. Tot hoger dan vijf verdiepingen reikten hun gebouwen niet. Vijf etages klimmen gaat voor een mens op middelbare leeftijd nog goed; wordt het hoger, dan haken de meeste mensen af. Het hangt ook wel af van de hoek waaronder de trap is gebouwd en het comfort van de trap in het algemeen, maar de regel geldt toch vrij behoorlijk. Pas met de komst van de lift eind negentiende eeuw verandert dit ingrijpend. "Some of the Yemini buildings – walk-up skyscrapers built of mud – are as many as ten stories. Despite such variations, cities have thrived for millennia within approximately the same range of heights – from about ten to eighty feet." U ziet, Sorkin deinst er niet voor terug om de hele wereld erbij te slepen. We krijgen niet minder dan een kleine geschiedenis van de trap van hem cadeau. Tegelijkertijd beschrijft hij zijn eigen trap in Manhattan en detail en laat hij ons weten dat hij altijd de trap neemt naar boven, vijf verdiepingen hoog. Dat is goed voor zijn gezondheid, al beseft hij dat er mensen zijn – ouder, jonger, gehandicapt – die geen trappen kunnen lopen. Nee, hij weet het: "The city is an obstable course of almost pathological thoughtlessness for the handicapped."

De trap brengt hem naar het blok en de grid en, via Jane Jacobs, bij de dichtheid. Dichtheid, verduidelijkt Sorkin, had lange tijd niets te maken met omvang van de stad. Een kleine stad kon een intense dichtheid bereiken en omgekeerd, een hele grote stad kon gebouwd zijn in een zeer lage dichtheid. Echter, denk nu niet dat New York dichter bebouwd is dan Los Angeles, want dat is ze niet, althans niet meer. Los Angeles "- the quintessential city of sprawl – now has a higher average density than New York." Zo, die zit.