Verbazingwekkend goed

Gelezen in ‘Operatie Periscoop Van der Pek’ (2012):

Frits de Wolff is ‘buurtmeester’ van de Van der Pekbuurt in Amsterdam Noord. Hij stuurde me een alleraardigst boekje over de ‘Operatie Periscoop’, vorig jaar gehouden in zijn eigen buurt – een aandachtswijk die bestaat uit kleine arbeiderswoningen uit het begin van de twintigste eeuw, tegenwoordig bevolkt door veelal arme gezinnen en alleenstaanden. Een periscoop is een optisch apparaat waarmee je kunt zien vanuit een verborgen positie. Operatie Periscoop staat voor onderzoek door kinderen naar de positieve en negatieve elementen van hun eigen buurt. Het is een initiatief van een sociaal geograaf (Yehudi van de Pol) en een architect (Margreet van der Vlies), werkend onder de naam Atelier Habitat. De Van der Pekbuurt is de zevende buurt die zij volgens hun inmiddels beproefde methode met kinderen onder de loep hebben genomen. In tien sessies van elk tweeënhalf uur kwamen de buurtkinderen bijeen om op een speelse wijze over hun eigen omgeving te praten (foto Shirley Brandeis). Het resultaat: onderzoek en advies hoe om te gaan met de eigen buurt.

Bij het doorlezen van het boekje met de resultaten word je weer eens duidelijk dat de echte ervaringsdeskundigen van buurten veelal de kinderen zijn die er wonen, leven en spelen. Ook namen de kinderen interviews af op straat. Bijvoorbeeld de Van der Pekstraat: “hier gebeurt het allemaal, de rode draad door de buurt. De kinderen komen er allen dagelijks doorheen en sommigen wonen er. De eerste dingen die de kinderen ons vertellen gaan over de snoepwinkel Mina, de kapper, de dronken mensen buiten bij de cafés op straat, de stoere grote jongens op scooters (op de stoep) en het gevaarlijke verkeer op de Van der Pekstraat.” Positief waarderen de kinderen de mooie bomen in de straat en de winkels, het water dichtbij en de gezellige drukte van de mensen, negatief zijn ze over het harde rijden van de auto’s, het niet stoppen bij de zebrapaden, de scooters en de intimiderende jongens. Per plein en straat geven ze concrete verbeterpunten, ook ten aanzien van gedrag van mensen. De initiatiefnemers spreken van ‘verbazingwekkend goede conclusies’, zoals: “bakstenen moeten verschillende vormen gaan krijgen, zodat de lijnen ertussen gaan golven. En er moeten verschillende gebouwen naast elkaar staan, met goede vormen, een ster bijvoorbeeld. En meer tunnels.” De Wolff, lees ik, zou het liefst heel Noord blootstellen aan de ontwapenende speelsheid van kinderen. Om zo tot een geheel nieuwe visie voor Noord te komen. Mooi.