Gelezen in De Volkskrant van 26 juli 2007:
Doet het ruimtelijke investeringsprogramma van de rijksoverheid al twijfels rijzen over het reëel bestaan van een Randstedelijk beleid (zie: viersporig), de feitelijke opbouw van die zogenaamde Randstad maakt het bestaan van het fenomeen zèlf twijfelachtig. In De Volkskrant verscheen in de linkerbenedenhoek van een zakelijk-economische pagina, heel onopvallend, een diagram van het beschikbare inkomen per hoofd van de bevolking in de verschillende provincies. Twee provincies staken er ver bovenuit: Noord-Holland en Utrecht. De overige provincies toonden een inkomenspatroon waarbij het gemiddelde inkomen negatief was ten opzichte van het nationale gemiddelde. Zuid-Holland, dat de helft van de zogenaamde Randstad uitmaakt, presteerde rond het nationale gemiddelde – vrijwel nul dus. In Utrecht en Noord-Holland lag het gemiddelde inkomen meer dan 1000 euro boven het nationale gemiddelde.
Afgaande op dit uitgesproken inkomenspatroon is er helemaal geen sprake van een ‘Randstad’, maar moet veeleer worden uitgegaan van een economisch kerngebied rond Amsterdam en Utrecht – met daarnaast de rest van Nederland als tweede categorie. Daar, in dat economische hart, wordt veruit het hoogste gemiddelde inkomen verdiend, hetgeen duidt op krachtige economische groei binnen een metropolitane constellatie. Immers, in metropolen zijn de inkomens gemiddeld beduidend hoger dan elders. Het is dus niet meer ‘het Westen en overig Nederland’ zoals in de jaren vijftig van de vorige eeuw, maar ‘Groot-Amsterdam en de rest van Nederland’. Dat zou een juister vertrekpunt zijn van actueel ruimtelijk-economisch beleid.
Geef een reactie