Visionair

Meegemaakt op dinsdag 26 januari 2010:

Gisteren passeerde de Structuurvisie Amsterdam 2040 vrijwel ongeschonden het College van B&W. Dat is een historische gebeurtenis. In amper twee jaar tijd is op succesvolle wijze een langetermijnbeeld op metropolitaan niveau ontwikkeld met bijdragen uit alle sectoren: economie, cultuur, sport, wonen, groen en ecologie, verkeer en vervoer en water. Op metropolitaan niveau wil zeggen dat ook de belangrijkste toekomstprojecten in de buurgemeenten in het Amsterdamse beeld zijn opgenomen. B&W oordeelde positief. Iemand die nog durft te beweren dat zoiets anno 2010 niet meer kan, heeft het dus mis. Sterker, wat honderd jaar niet is gelukt, gebeurt nu: regionale langetermijnplanning onder aanvoering van de kernstad, uitmondend in stevige kaartbeelden.

Interessant was de opmerking van wethouder Gerson, die informeerde naar de waarde van uitgerekend de kaarten. De tekst vond hij helder en aansprekend, maar aan de betekenis van de kaarten twijfelde hij. Niemand kan toch kaarten lezen? Zouden die wel beklijven? Hij wist niet dat de visiekaart een samenstelling is van vier andere kaarten en dat deze vier zelfs letterlijk zijn verknipt en in elkaar gevouwen om uiteindelijk het totaalbeeld te verkrijgen. De technocratische lagenbenadering die het vorige structuurplan nog typeerde, is hier ingewisseld voor een ingenieus dynamisch spel van ruimtelijke spanningen die allerminst eenduidig zijn en zich hier en daar zelfs slecht met elkaar verdragen. De visiekaart is er daardoor een van schotsen en breuken, vol spanningen, maar uiteindelijk is alles tot op zekere hoogte met elkaar verzoend in een metropolitaan beeld dat energie uitstraalt, maar allerminst de onderlinge spanningen toedekt. Wel helder, maar toch donker, niet utopisch. Nee meneer Gerson, niet de tekst, maar de kaarten zullen blijven. De tekst is hier en daar te zonnig. Deze had, net als de kaarten, donkerder, geladener en spannender moeten zijn om de tijd goed te kunnen doorstaan. Enfin, we zullen zien.