Joie de Vivre

Gelezen in The New York Review of Books 23 november 2011:

Fietste afgelopen vrijdagmorgen langs het Beursplein. Sinderklaas is in de stad, maar Occupy Amsterdam staat er nog steeds. Las in de trein Michael Greenberg over Zuccotti Park, New York. Op het moment dat hij zijn artikel in The New York Review schreef was Occupy Wall Street nog niet ontruimd. Opmerkelijk experiment in directe democratie, dat is het. Ik wist niet dat er een General Assembly had gefungeerd op het plein. Ze vergaderde elke dag. Iedereen kon er een voorstel indienen. Om het aangenomen te krijgen moest 90 procent van de aanwezigen zijn hand opsteken. Werd het aangenomen, dan werd het online gepubliceerd in ‘The Occupied Wall Street Journal’. Greenberg was onder de indruk van het ordelijke verloop. Hij beschrijft het tentenkamp als een “crowded, surprisingly well-mannered village they had created on the 33.000 square feet of concrete that comprises Zuccotti Park.” Hij beschrijft ook hoe de bezetting begon en hoe de plek werd gekozen. Midden juli deed iemand op Adbusters een oproep om naar Lower Manhattan te komen om gedurende enkele maanden Wall Street te bezetten. Aanvankelijk kwam een honderdtal mensen naar Tompkins Square Park. Daar richtten zij de NYC General Assembly op. In de loop van de zomer voegde zich daar het losse verband van gemaskerde hackers bij, dat bekend staat onder de naam ‘Anonymous’. Later verhuisden ze naar Zuccotti Park, twee blokken verwijderd van de beurs.

Greenberg bezocht de occupyers op 4 oktober. Het voelde, schrijft hij, aan als een ‘impromptu forum’. Greenberg: “The park itself, which was renovated in 2006, is rather festive with its locust trees, its areas of planted chrysanthemums, and, near the southeast corner, an anodyne red sculpture by Mark di Suvero intitled Joie de Vivre that rises seventy feet into the air.” het kunstwerk betreft een hoog, rank, rood staketsel dat boven de tenten uitstak. Greenberg toont zich verbaasd over de netheid en uitstekende organisatie van het kamp. Ergens stuit hij op ‘The People’s Library’, een hut van plastic vuilnisbakken volgestouwd met boeken, maar ook ziet hij een oplaadstation voor mobieltjes, een EHBO-post, een keuken en aan de zuidkant een slaapzone met matrassen, dekens, regenkleding en slaapzakken. Microfoons en camera’s stonden opgesteld, die afkomstig bleken van een groep die alle activiteiten lifestreamde voor het net ‘Global Revolution’. Een schoonmaakploeg maakte alles schoon. Greenberg weet het niet. “It seems a delicate, almost ethereal process, designed for small groups, though new General Assemblies are constantly being established – as of October 9, protests had spread to 150 cities.” Greenberg citeert Anne-Marie Slaughter, hoogleraar Internationale Betrekkingen aan Princeton University, die de mensen van Occupy Wall Street de ‘Mohamed Bouazizs van de USA’ had genoemd. Het dure gerenoveerde Zuccotti Park, mijmert hij, lijkend op een nieuwe vorm van Derde Wereld slum.