Gelezen in ‘No Impact Man’ (2009) van Colin Beavan:
Op zoek naar een eigentijdse Thoreau, stuitte ik op Colin Beavan. Een jaar lang probeerde deze New Yorker geen voetafdruk op aarde na te laten. Hij schreef er, net als Thoreau, een boek over, getiteld ‘No Impact Man’. Ik las het gretig. Het is weliswaar minder literair dan ‘Walden’ (1854), maar wel buitengewoon actueel en het tobt eigenlijk nog steeds met dezelfde vragen. Waarom kopen wij zoveel spullen? Waarom eten wij ongezond? Waarom belasten wij de aarde? Waarom richten wij ons niet meer op het immateriële? Is ons geluk dan zo verbonden met al die spullen? “A quick and partial inventory of the crap I found in our rubbish bags in only four days: 14 plastic coffee cups, 12 plastic straws, 19 paper napkins, 14 small paper bags, 9 sets of plastic cutlery (unused)….” Hij besluit met vrouw, hond en kind een jaar lang bewust te leven en zo weinig mogelijk de aarde te belasten. Het lukt hem wonderwel. En hij leert veel. Zoals: “In fact, according to Bill McKibben’s ‘Deep Economy’, small, local farms produce more food per acre than industrial farms and use land, water and fossil fuels more efficiently.” Over dat soort inzichten gaat zijn boek. Hij wil, schrijft hij op het eind, geen martelaar lijken, maar vraagt zijn lezers wel of ze niet net als hij hun leven willen veranderen. Dat is meer dan Thoreau durfde te doen. Thoreau trok zich terug in de bossen bij Concord en schreef over zijn eenvoudige leven in de natuur. Echter, hij liet aan zijn lezers over om zelf te beslissen hoe zij hun leven wilden leiden. Hij had aan zijn hut en zijn potten en pannen genoeg.
Thoreau en Beavan zijn typisch grootstedelijke fenomenen. Thoreau keerde het geciviliseerde Boston de rug toe en trok zich terug in de bossen bij Concord, Beavan deed zijn experiment vanuit zijn appartement in hartje Manhattan. Beiden waren niet geïnteresseerd in geld, wel in natuur, cultuur, kunst, religie, Boeddhisme. Waar de een de stad Boston zelden noemt, daar grossiert de ander in New Yorkse zaken. Je hoeft niet terug naar de natuur om zonder voetafdruk te leven – dat is de hoopgevende boodschap van Beavan. “Good Lord, man, “ National Public Radio presenter Scott Simon would say to me during an interview for Talk of the Nation, “isn’t the whole point of living in New York to enjoy the good life?” Eerst nog dacht Beavan dat zijn interviewer gelijk had (“Self-restraint. Crap!”), maar later komt bij hem het inzicht. “The truth is that we feel we can live comfortably using a bit less than we used to.” Niet dat dat genoeg is. Maar door oneindig goed te doen kan een mens veel schade compenseren. “All our potentials for good are unlimited.”
Geef een reactie