Kunstscene

Gelezen in Vrij Nederland van 4 juli 2009:

Afgelopen zomer verscheen in Vrij Nederland een portret van de zeer succesvolle kunstenaar Michael Raedecker. Auteur Willem Baars plaatst Raedecker in zijn tijd. Zijn toelating tot de Amsterdamse Rijksacademie in 1993 noemt hij "een geboorte onder een ongunstig gesternte." Hiermee doelt hij op het kunstklimaat in Amsterdam begin jaren negentig van de vorige eeuw. Dat was ronduit pover. "De jaren tachtig hadden de Nederlandse kunstscene geen goed gedaan. Van het geschreeuw van de After Nature kunstenaars Peter Klashorst, Jurriaan van Hall en de gebroeders Donker was niets meer te horen, van het zondagskind Rob Scholte was in 1994 niet veel meer over en het grootste talent, fotograaf Paul Blanca, was gevlucht in drugs." Nee, dan Londen. "De opkomst van de Young British Artists (YBA’s) betekende het begin van een renaissance in de hedendaagse Britse kunst. Onder aanvoering van Damien Hirst, Marc Quinn, Tracey Emin, Sarah Lucas en de Chapman Brothers werden de frustraties na de deprimerende Thatcher-jaren omgezet in beelden die choqueerden en ontregelden." (…) "Midden jaren negentig kwam er een volksverhuizing op gang van kunstenaars en gelukszoekers richting Londen. Dit nieuwe tijdperk viel samen met het begin van een periode van grote welvaartsgroei. De kunstwereld zou in de tweede helft van de jaren negentig een metamorfose ondergaan die het leven van een grote groep jonge kunstenaars drastisch veranderde." Ook Raedecker verlaat Amsterdam, om zijn geluk te beproeven in het veel dynamischer Londen.

Mooie passage die beschrijft hoe de bloei van de kunst in een metropool samenhangt met de lokale economie. Als die stedelijke economie aantrekt, trekt ze ook jong kunsttalent aan. Natuurlijk speelde daar een kunstopleiding als het Goldsmiths College mede een rol in. Maar bepalend is toch de stedelijke economie. Die was in Londen ronduit onstuimig; de Amsterdamse economie begin jaren negentig was daarentegen zonder veel dynamiek. Nederland miste ook een jonge Tony Blair. Overigens, de effecten van de Big Bang van 1986 onder Thatcher zouden pas begin jaren negentig de Britse hoofdstad op hun kop zetten. Londen ontwaakte dank zij dergelijke ruimtelijke ingrepen uit een jarenlange recessie. In Amsterdam zou het nog jaren duren voordat de hoofdstad weer overeind kwam; het tempo waarin dat gebeurde was ook veel lager. Nederland spreidt alle welvaart en bouwt geen stedelijke massa. Pas begin 2000 ging Amsterdam economisch harder lopen, toen begon ook de grote verbouwing van de stad. Eerst in 2005 wordt er in de stad voorzichtig gesproken over metropoolvorming. Dat is laat. Maar niet te laat. Laten we hopen dat de kunstenaars straks zullen volgen.