Gelezen in De Volkskrant van 6 december 2008:
Willem Vermeend, hoogleraar economie in Maastricht en voormalig staatssecretaris van Financiën, wil de economische crisis gebruiken om de Nederlandse economie in duurzame richting te hervormen. Hij wil in het voetspoor treden van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties en A Green New Deal bewerkstelligen. Bravo! Hij loopt, aldus De Volkskrant, "over van de ideeën." Windmolenparken op zee bijvoorbeeld. "Moet je je voorstellen dat je in 2020 in een vliegtuig zit en je ziet die gigantische windparken. Dan hebben we er na de Deltawerken en de Afsluitdijk weer een wereldwonder bij!"
Alweer een Hollander die snakt naar een icoon. In bestuurlijk Nederland werpt men zich telkens weer op als de nieuwe Cornelis Lely! Zeker als het even tegenzit. Eilanden in zee, de hoogste toren van Europa bij Utrecht, de Olympische Spelen in Staphorst. Komt er dan geen eind aan dit snakken naar heroïsche projecten? Stop al je geld in een eendimensionaal grootschalig project en wacht af hoe alles weer goed komt. Hoe goedbedoeld ook, de enige èchte duurzame investering in de Nederlandse economie is het langjarige project van de Nederlandse metropool. Metropolen – wereldsteden in de goede zin – zijn het meest duurzame wat je kunt creëren: ze kennen een laag gemiddeld autobezit want een hoog aandeel openbaar vervoer, ze hebben de beste medische voorzieningen, ze zijn het beste in staat om energie vast te houden en te recyclen, ze kennen de meest diverse economie en zijn daardoor veerkrachtig, ze absorberen migranten het gemakkelijkst, het zijn de beste emancipatiemachines, ze bieden een draagvlak voor de beste sociale en culturele topvoorzieningen. Waarom pleit Willem Vermeend niet voor een metropool? Het komt gewoon niet in de hoofden van de Nederlandse politici op. Ze spelen liever Don Quichot.
Geef een reactie