Gelezen in NRC Handelsblad van 6 september 2007:
Enrico Perotti is hoogleraar International Finance aan de Universiteit van Amsterdam. Hij noemt de situatie in Amsterdam alarmerend. Alarmerend "als je kijkt naar het gebrek aan lokale investeringen in een infrastructuur die de vorming, aantrekkingskracht en diversiteit van gespecialiseerde dienstensector ondersteunt." Hij noemt dit het gevolg van de nivellerende strategie die in Nederland wordt gehanteerd bij de overheidsfinanciering. Verderop spreekt hij zelfs van "onbezonnen Nederlandse krenterigheid’. En dan komt het: "Succesvolle steden zijn productieplekken voor toonaangevende informatie – en technologie-intensieve bedrijfstakken, en ze concurreren met andere steden om de juiste beroepskrachten aan te trekken. Hun menselijke infrastructuur is uiteindelijk bepalend voor de vraag welke activiteiten, firma’s en beroepen er zullen opduiken." Amsterdam, schrijft hij, loopt het risico zijn historische vermogen te verliezen om dat soort talenten aan te trekken, op te leiden en te behouden, "en geen enkele buitenlander treft daarvoor ook maar enige blaam."
Nederland is een handelsnatie zonder centrum. En handel is tegenwoordig in Nederland alleen nog maar distributie en logistiek, vanuit dozen die her en der verspreid liggen langs snelwegen die leiden van niets naar nergens. Daar, voor die distributie, moet nog steeds alles wijken. Maar het levert bijna niets meer op, in economische termen wel te verstaan (4% van de economie?). Ondertussen wordt de grote steden weinig middelen geboden om goed te kunnen presteren. De diensteneconomie, die het fundament zou moeten zijn van onze nieuwe nationale economie en die in de grote steden is geconcentreerd, wordt niet geschraagd door substantiële publieke investeringen vanuit ”Den Haag’. Niet dat dat per se moet. Beter zou zelfs zijn als de regering zich er niet mee bemoeide maar de steden, in plaats daarvan, veel meer financiële ruimte en meer bevoegdheden zou geven. Want een stad als Amsterdam heeft nog altijd onvoldoende eigen inkomstenbronnen om zèlf structurele maatregelen te kunnen nemen. Ondertussen probeert ‘Den Haag’ de steden zoveel mogelijk mee te laten betalen aan zaken die het eigenlijk zèlf zou moeten financieren. Een omgekeerde wereld dus.
Dit land kan zoveel beter? Het klinkt me te lief en te geruststellend. Kan het nog erger?, zult u bedoelen.
Geef een reactie