Gelezen in Leven en dood van Andy Warhol van Victor Bockris (1989):
Na Pittsburgh was New York wel even andere koek. Ongelooflijk leerzaam, die biografie van Andy Warhol. Hoezo noodzaak van goedkope atelierruimte voor jong talent? Die Warhol redde zich wel in New York. Hij leefde aanvankelijk in een minuscule ruimte tussen de kakkerlakken. Zelfs later, aan Lexington Avenue, maakte hij er een klerezooi van. En weer later, aan 89nth Street, huurde hij een afgedankte brandweerkazerne van de gemeente, eentje die lekte. Honderd dollar per maand was niet veel, toegegeven. Maar om nu te zeggen dat die werkruimte ertoe deed, nee. Oneindig veel belangrijker was het gezelschap mensen dat hij er tegen het lijf liep, daar in New York, soms zelfs letterlijk op straat. Wat een ongelooflijke bizarre opeenhoping van talent! En het allerbelangrijkste van New York: op dat moment, begin jaren zestig, had iedereen het gevoel dat het in New York gebeurde. Vandaar al die mensen!
En het leidde tot extravagantie die typisch New Yorks was. Lees Victor Bockris wanneer hij een tocht van Warhol met de auto beschrijft van New York naar de Westkust, een rit van vier dagen met een aantal kornuiten, op weg naar de opening van een tentoonstelling in LA. Zo ergens voorbij St Louis: "In de ogen van die onschuldige zielen in het hart van Amerika, in de zomer van 1963, kort voordat de jaren zestig echt begonnen, zagen Warhol, Chamberlain, Mead en Malanga er zo bizar New Yorks uit als het maar kon. "Het was net of we marsmannetjes waren," vertelde Mead later. Andy merkte op dat die boerenkinkels in het verleden leefden, terwijl zij zelf in de toekomst leefden." Niets aan toe te voegen.
Geef een reactie