Crisisbestrijding

Gelezen in de Volkskrant van 31 maart 2012:

Terwijl het kabinet Rutte de crisis te lijf gaat met megabezuinigingen, groeit de economie van Amsterdam. Op bladzijde 26 van het economiekatern van de Volkskrant stond een klein berichtje over de spectaculaire daling van de werkloosheid in Groot-Amsterdam: een afname van 43.276 naar 28.277 in twee jaar tijd. En dat midden in de grootste economische crisis! Ook de werkloosheid van Utrecht nam af, zij het minder spectaculair. In Rotterdam en Den Haag daarentegen groeide juist de werkloosheid. Jouke de Vries, hoogleraar arbeidsmarktanalyse te Groningen, komt nog even aan het woord om een en ander uit te leggen. Het staat er droogjes: “Rotterdam is een traditionele industriestad, terwijl in Amsterdam en Utrecht de dienstensector veel dominanter is. Den Haag heeft wel een grote dienstensector, maar vooral bij de overheid en daar stagneert de groei.” Ach, die laagwaardige dienstensector. Hij creëert weliswaar banen, maar qua toegevoegde waarde heb je er niet veel aan. Zoiets.

Amsterdam zet zijn economische opmars stevig door en lijkt zich buitengewoon succesvol door de economische malaise heen te slaan. Keer op keer verschijnen er berichtjes in de krant dat de hoofdstad het economisch goed blijft doen: buitenlandse vestigingen nemen toe, het stadscentrum zit in de lift, de werkloosheid daalt, als financieel centrum is Amsterdam stabiel. Maar van harte gaat het niet. Vorig jaar nog voorspelde men veel gunstiger werkloosheidscijfers voor Utrecht en Gelderland.  Het lijkt wel alsof verschillen tussen steden in dit kleine landje slechts worden getolereerd indien de successen de regio betreffen, niet wanneer ze op het centrum slaan. In het centrum zijn het de mainports, niet de steden, die door de regering worden gesteund. In NRC Handelsblad werd dit weekeinde opnieuw door economen gesteld dat het kabinet niet mag bezuinigen op Schiphol en de Rotterdamse haven omdat Nederland nu eenmaal veel exporteert. Dat de verschillen binnen de Randstad steeds groter worden, het is allemaal al pijnlijk genoeg. Echter, opnieuw wordt duidelijk dat steden de maatstaf zijn; grote, economisch diverse steden als Amsterdam zijn de economische eenheden die ons land uit het moeras moeten trekken, niet de mainports. De staat zou er daarom goed aan doen zich terug te trekken uit het economische domein, om zo de individuele steden hun werk te laten doen. Sommige steden zullen door de mand vallen, andere floreren. Belastingregimes zouden, net als in Duitsland, de steden rechtstreeks moeten belonen die het minst eenzijdig hebben geïnvesteerd. Nu vallen de opbrengsten grotendeels toe aan Den Haag. Nee, de beste crisisbestrijding is een gedecentraliseerde grootstedelijke economische politiek. Zou Rutte – zelf liefhebber van New York – dit niet begrijpen?