Fashionmania

Gelezen in Het Parool van 8 april 2008:

Fashionmania, zo heet een nieuwe galerie in De Jordaan. De galerie is gespecialiseerd in modefotografie. Laten we zeggen dat we hier te maken hebben met een hooggespecialiseerde bedrijfstak, want het gaat niet alleen om modefotografie sec, maar om de verkoop van modefotografie als kunst. Ik bedoel, zo’n galerie vind je niet in elke stad. Dat zich er nu een in Amsterdam gevestigd heeft, kan alleen maar betekenen dat het modeklimaat in de Nederlandse hoofdstad zich in gunstige zin heeft ontwikkeld de afgelopen jaren. Maar ook: modefoto’s gooide je vroeger weg. Ze werden in de Elle of de Vogue gepubliceerd en dat was het dan. Nu worden die foto’s verhandeld als waren het kunstobjecten, tegen hoge prijzen. Mode voegt zich hier bij fotografie en bij de wereld van de galeries en die van de kunst. Er is kennelijk een consumentenvraag die gericht is op zowel fotografie als mode. En de Jordaan is kennelijk de plek bij uitstek waar al die werelden samenkomen – volgens de eigenaar is het zelfs ‘het Saint Germain des Prés van Amsterdam’. Ziedaar hoe Amsterdam een voedingsbodem wordt voor iets buitengewoon hooggespecialiseerds en specifieks als de verhandeling van modefoto’s.

De eigenaar is een Fransman, Rollan Didier. Hij is zelf modefotograaf en studeerde aan de Rijksacademie in Amsterdam. Hij woont al sinds 1978 in Amsterdam. Zijn vader handelde in Lyon als distributeur in films. Zelf wilde hij etaleur worden. Hij kwam echter als assistent terecht bij Jean-Francois Jonvelle, een bekende Franse fotograaf. Zo leerde hij de fotografie kennen, en daarmee belandde hij in Amsterdam. Met zijn galerie wil hij "wat gepubliceerd is en dreigt in de prullenbak te verdwijnen een tweede leven geven: als kunstobject."

Het is opnieuw een fraai voorbeeld van hoe steden werken en hoe ze, naarmate ze groeien en diverser worden, steeds gespecialiseerdere diensten aanbieden en de import van goederen en diensten langer weten vast te houden, met een hogere toegevoegd waarde, dus ook groeien in duurzaamheid en kwaliteit. Hoe noemde Jane Jacobs dat ook alweer? Zij noemde dat ‘import stretching’. Daar zouden planologen wat langer bij stil moeten staan. Metropoolvorming bevordert import stretching bevordert kwaliteit bevordert duurzaamheid. En dat alles zonder subsidies. Gewoon door een hele grote stad te bouwen waar van alles kan.