Forest City

Gelezen in ‘When a Billion Chinese Jump’ (2010) van Jonathan Watts:

‘When a Billion Chinese Jump’ van de Britse journalist Watts is een beangstigend boek. Het schetst de actuele situatie in China vanuit het perspectief van duurzaamheid en houdbaarheid. Watts weet het zeker: China gaat de komende twintig jaar bepalen of wij allen op deze planeet aarde zullen overleven of niet. De ondertitel van zijn boek luidt dan ook: ‘How China Will Save Mankind – Or Destroy it.’ Ik kon weinig anders ontdekken dan vernietiging. Het ziet er, kortom, niet best voor ons uit. In hoofdstuk 7 schetst hij de verstedelijking als hij de stad Chongqing in het hart van China aandoet, ‘the Coketown of the early twenty-first century’. De gelijknamige provincie telt alleen al 32 miljoen inwoners – dat is meer dan Irak, Peru of Maleisië. De hoofdstad telt 10 miljoen inwoners. Watts geeft nog enige cijfers: de afgelopen 10 jaar verhuisden 400 miljoen Chinese boeren naar de steden; Engeland telt vijf steden groter dan 1 miljoen inwoners – China telt er op dit moment al 120; in het eerste kwart van deze eeuw wordt de helft van alle nieuwe gebouwen in de wereld neergezet in China – 50.000 daarvan zijn nieuwe wolkenkrabbers; uiteindelijk hoopt men in China 120 miljoen hectare bouwland beschikbaar te houden voor voedselteelt. Gebeurt dit niet, dan zal het immense land zichzelf niet meer van voedsel kunnen voorzien.

Chongqing zal binnenkort groter zijn dan New York. De hoogste toren die er in aanbouw is – the Chongqing Super Tower -, zal ook veel hoger zijn dan het Empire State building. Haar burgemeester, Bo Xilai, wil de stad groener maken, net zoals hij eerder het oostelijk gelegen Dalian groener heeft gemaakt. Sterker, hij wil van Chongqing een ‘forest city’ maken. “Such was the rush to plant urban trees that other regions complained Chongqing had left no saplings for them.” Het typeert het waanzinnige tempo waarin er in China ontwikkeld wordt. Ook de vele hoogbouw boezemt Watts angst in. Hij vraagt zich af of dit nu wel duurzaam is. “As people move off the land and into the sky, they produce less and consume more.” Watts denkt zelfs dat er een moment komt dat de Chinesen de steden weer zullen verlaten. Sterker, hij stelt vast dat in veel Chinese steden nu al ernstige tekorten aan arbeidskrachten ontstaan, terwijl men eerder nog in de rij stond voor een baantje. Wie wil er nog in de supersteden leven? “The lure of the city had its limits.” Zeker, Bo Xilai doet er alles aan om zijn snel groeiende stad leefbaar te houden, maar hij kon wel eens te laat zijn, hoe hard hij ook bomen plant. We zullen zien. De komende jaren worden beslissend. Voor ons allemaal.