Gelezen in Volkskrant Magazine van 12 november 2005:
Onder de kop ‘Wat een verschrikkelijk land’ vertellen expats in de Volkskrant Magazine waarom ze zich in Nederland ongelukkig voelen en waarom ze het liefst zo snel mogelijk weg willen uit dit land: ontoegankelijke gezondheidszorg, ingewikkelde belastingen, trage bureaucratie, dure kinderopvang, lastige huizenmarkt en groeiend wantrouwen tegen vreemdelingen. Het klimaat, kortom, voor talent en tolerantie is op dit moment in Nederland bijzonder slecht. En wat opvalt, is dat dit klimaat sinds de kabinetten Balkenende vrij abrupt is ingetreden. "Nederland, het land waaraan Tamas nog herinneringen bewaarde uit de jaren tachtig, was zo’n mooi land dat je er kinderen van op de wereld wilde zetten. Maar de zes Nederlandse jaren hebben Monika nerveus gemaakt, negatief en boos. Ze kan geen journaal of avondblad meer zien: ik word erg ongelukkig van het nieuws."
In hetzelfde nummer een interview met de van origine Marokkaanse schrijver Khalid Boudou, bekend van zijn debuut ‘Het Schnitzelparadijs’. In zijn boekenkast staat een foto van zijn vader, uit 1975. Een aantrekkelijke hippie met lange donkere krullen, een wijde broek en leren jas. "Mijn vader en zijn broer kwamen naar Nederland in de tijd van de flower-power, een onbezonnen tijd, met mooie vrouwen en nieuwe idealen. Het waren heel open kerels, nieuwsgierig naar een nieuwe wereld – dus daar zijn ze helemaal in opgegaan. Mijn vader heeft eens tegen me gezegd: ‘jongen, we waren gewild.’ Het doet hem pijn dat de jongeren van nu zijn generatie zien als een falende generatie, als onmondige allochtonen die door de fabrieken zijn misbruikt tot hun ruggen braken. Met terugwerkende kracht wordt zijn geschiedenis herschreven, wordt hij een loser." Met zijn vrienden maakte hij reizen naar de banlieus van Parijs en Marseille. Hij denkt er met veel plezier aan terug. Naast de ‘potpourri aan ellende’ zag hij "de wereld van de nacht, waar dat kruidige leven heerst, met raimuziek, en felle discussies, en waar ik, omgeven door Senegalezen, Algerijen, Marokkanen en Fransen, groter heb leren denken, kosmopolitischer. Het begrip identiteit heeft een andere betekenis gekregen – bijna als iets dat je kunt afwerpen." Boudou bepleit een beetje meer lucht en relativering in het heftige debat dat Nederland nu al jaren in zijn greep houdt. Meer humor. Wat een voortreffelijk advies! Je zou er als overheid beleid op willen maken. Kosmopolitisch beleid.
Geef een reactie