Mag het iets meer New York zijn?

Gelezen in Het Parool van 13 september 2008:

Amper terug uit New York, lees ik de column van Max Pam in Het Parool van afgelopen zaterdag. Wel een beetje bekrompen. Alle energie opgedaan in de Big Apple is weer verdwenen. Hoe kan een mens schmieren en zaniken over een paar bouwputten op en rond het Museumplein. Wat een kleinsteedse en provinciaalse mentaliteit om deze werkzaamheden als een ‘ravage’ te betitelen en er de burgemeester op aan te spreken. Hem vergelijken met vadertje Stalin, op zo’n flauwe maar ongetwijfeld grappig bedoelde wijze nog wel ("Mij schoot de naam Stalin te binnen"), het verbaast en verontrust me. Ik krijg ontzettende aanvechtingen om het eerstvolgende vliegtuig terug te nemen naar New York.

Je kan zeggen van de Amerikanen wat je wilt, maar ze hebben ongelooflijke energie en ze staan positief in hun werk. New York is een dynamische stad, de mensen zeuren niet, zijn niet cynisch (ook de journalisten en de schrijvers niet), zelfs in de Bronx en in Harlem gaat het beter, ja het gaat weer heel erg goed met New York! En inderdaad, overal zie je bouwputten. Maar langs de Hudson komen nieuwe parken. En iedereen is trots op burgemeester Bloomburg. De stad wil hem graag behouden en denkt na over het mogelijk maken van een derde termijn.

Gelukkig maakt ook Job Cohen met de tweede termijn de twaalf jaar vol. Laten we een schitterend Museumplein aan hem nalaten, een prachtige Hermitage, dichtbebouwde IJoevers, een archipel in het IJmeer, een stedelijke Zuidas, een stoer NDSM-terrein, een gerevitaliseerde Bijlmer en ja, eindelijk dan toch die vermaledijde Noord-Zuidlijn, ooit ontworpen als ondergrondse stadsspoorweg. Ik zou wensen dat de Max Pammen van deze wereld – de babyboomers die geen bouwactiviteiten kunnen verdragen in een straal van honderd meter rond hun buurtkroeg – deze mooie stad de rug toekeren en plaats maken voor frisse, jonge, creatieve mensen die juist energie krijgen van een paar bouwkranen, betonmolens en die een beetje overlast voor lief nemen. Dit is geen tijd meer voor ‘De woestijn leeft!’, meneer Pam. Dit is een andere tijd. Kom op Amsterdam, word eindelijk weer eens een kleine, dynamische metropool! Mag het iets meer New York zijn?