Gezien op Nederland 2 (Andere tijden) op 13 november 2008:
Midden jaren tachtig werd door Nederland geprobeerd de Olympische Spelen van 1992 naar Amsterdam te halen. De redactie van ‘Andere Tijden’ wijdde er een uitzending aan. Het was een opzienbarend scherpe reconstructie van een nationale afgang.
Niet Amsterdam, maar regeringscentrum Den Haag wilde de Spelen naar Nederland halen en gebruikte daar de hoofdstad voor. De toenmalige Spaanse voorzitter van het IOC, Saramanch, had de minister-president met een dergelijk verzoek benaderd. Die voelde zich wel vereerd. Het was Ruud Lubbers (CDA), de minister-president, die het vervolgens heel graag wilde, en niet Ed van Thijn, de burgemeester van Amsterdam. Die laatste vond zichzelf eigenlijk helemaal niet geschikt voor al die ontvangsten en poeha. Verder wilde Henk Vonhoff (VVD), toentertijd voorzitter van de NOC NSF, maar wat graag met de Nederlandse kandidatuur op de voorgrond treden. Echter, zo blijkt achteraf, Amsterdam maakte van meet af aan geen schijn van kans. Dat liet Dick Pound, vooraanstaand Canadees IOC-lid, fijntjes weten. Wat keek die man ruim twintig jaar later nog altijd minzaam in de lens. Vooral ‘de opdringerige dikke man’ (Vonhoff) herinnerde hij zich nog goed. En de domme act van de Nederlandse minister-president, die een bosje bloemen via de ether probeerde te sturen naar Seoul, waar de IOC-leden vergaderden, had hem in zijn professionele oordeel gesterkt dat Amsterdam geen serieuze kandidaat was. "Als je een miljardenproject wilt binnenslepen, doe je het niet zo klungelig als Nederland destijds deed." Dat Amsterdam een uitstekend bidbook maakte, het mocht niet baten. Er waren teveel Haagse politieke figuren die ermee wilden scoren. Ze liepen elkaar in de weg. En dat voor zo’n klein landje! Het groepje rond Saar Boerlage kreeg in Nederland uiteindelijk de schuld van het mislukken van de campagne (slechts 5 van de 85 leden stemden in de eerste ronde voor Amsterdam). De uitzending maakte duidelijk dat dat teveel eer is voor Saar Boerlage. Alleen die beschuldiging al getuigt van Hollands provincialisme.
Als Nederland nog een keer kandidaat wil zijn, dan is de eerste les: Amsterdam moet het echt willen. En Den Haag moet Amsterdam alle ruimte geven om het werk goed te doen. In dat opzicht is NOC NSF verkeerd begonnen op weg naar 2028. In plaats van heel Nederland een kans te geven had NOC NSF haar tenten moeten opslaan in Amsterdam, naast het Olympisch Stadion, en het Amsterdamse stadsbestuur moeten bestoken. Weg uit de bossen achter Zeist! En gok niet op de Haagse departementen. Kies voor Amsterdam. Jut het Amsterdamse gemeentebestuur op, dat inderdaad de neiging heeft om voorzichtig te opereren.
Of houdt het NOC NSF stiekem rekening met een voortijdige afwijzing? In dat geval heeft het bij de huidige strategie altijd nog een ander doel bereikt: meer geld voor de topsport in Nederland. Maar als dat zo was, dan zou dat betekenen dat NOC NSF er niet echt in gelooft. Dat zou niet hoeven te verbazen na de smadelijke afgang van haar voorzitter midden jaren tachtig. Maar een goed voorteken is het niet. Als je goed wilt doen, moet je er ook echt voor gaan.
Geef een reactie