Gelezen in NRC Handelsblad van 5 oktober 2007:
Geert van Istendael recenseerde afgelopen zaterdag twee essaybundels. De ene was van Bas Heijne, de andere van Dubravka Ugresic. Over de laatste was hij lyrisch. Wat me vooral bijbleef was die ene passage uit Ugresics boek over Nederland vanuit de lucht. Hoe dun ons land is. "Toen ik uit het vliegtuigraampje keek, zag ik voor het eerst hoe dun Nederland eigenlijk is, zo flinterdun als het dunste Zweedse knäckerbröd." Zo’n passage blijft je bij. Maar het citaat gaat verder. "Ik kreeg ineens diep en oprecht medelijden. Sindsdien loop ik in Amsterdam over straat alsof ik op eieren loop en begrijp ik dat de bodem van het land zo dun is dat zo’n gracieuze fiets daarvoor het meest geëigende vervoermiddel is. In elk geval het vriendelijkste."
Gek, sinds ik dit gelezen heb voel ik inderdaad het fragiele van het land. Het is inderdaad alsof ik op eieren loop. Op zulke momenten vind ik het vreemd dat er dagelijks nog zoveel auto’s door de stad heen jakkeren. Iedere buitenlander valt het trouwens op. Dan hebben ze het over het onrustige autoverkeer dat de orde in de stad verstoort, onze slechte wegprofielen, ouderwetse kruisingen, lompe viaducten. Amsterdam verdraagt eigenlijk geen auto’s. Het is een fietsmetropool. Afgaande op Ugresic zou dat voor heel Nederland moeten gelden.
Geef een reactie