Gelezen in NRC Handelsblad van 2 oktober 2010:
Een kleine twee weken geleden bezochten we de voorstelling Richard III van Shakespeare, uitgevoerd door Orkater met in de hoofdrol Gijs Scholten van Aschat. Aangezien de cultuurbegroting van het Rijk zo onder vuur ligt en vooral de podiumkunsten gevaar lopen, lees ik over de financiële achtergronden van deze kostbare en bijzondere productie met meer dan gemiddelde interesse. Er namen liefst 35 mensen aan deel, waarvan 21 acteurs. Het blijkt te gaan om een co-productie van Orkater en de Amsterdamse stadssschouwburg. Orkater stak er 4 ton in; de Stadsschouwburg leverde diensten om niet (gratis technici en ander ondersteunend personeel). Bovendien garandeerde de Stadsschouwburg een vast bedrag van 4000 euro per lege zaal per avond die Orkater zou krijgen als het mis liep. Daar stond tegenover dat de opbrengst zou worden gedeeld. Het stuk werd 18 keer opgevoerd. Alle avonden waren uitverkocht. De kassaverkoop was 4 ton. Een ongekend succes. Orkater krijgt de helft. Het toneelgezelschap ontvangt 1,6 miljoen subsidie per jaar. Daarvan dekt ze het verlies van 2 ton. Dat Mels Daamen, directeur van de Stadsschouwburg, een financieel risico liep zal duidelijk zijn.
Bijzonder aan het geheel was dat de productie uitsluitend te zien was in Amsterdam, in diezelfde stadssschouwburg van Daamen. Doorgaans reizen producties als deze door het land; soms worden ze daartoe door de subsidiegever gedwongen, soms moeten ze wel om voldoende klandizie te trekken. Nu dus niet. Dat de tienduizend kaartjes voor alle achttien voorstellingen in een mum van tijd waren verkocht – en ook al heel vroeg -, geeft aan dat Amsterdam zich eindelijk als een metropool gedraagt. Daamen: “Dat is uitzonderlijk on-Amsterdams.” Deels zal het te maken hebben gehad met het optreden van Scholten van Aschat, vier maanden vóór de première, in DWDD, deels met een nieuwe verkoopsysteem waarbij wie het eerst reageert een verlaagd tarief krijgt aangeboden (7,50 euro korting). Maar wat ik er vooral zo bijzonder aan vind is dat de mensen uit het hele land naar de hoofdstad moesten reizen om het stuk te kunnen zien. “Exclusief in Amsterdam” stond er op de affiches. In Londen en Parijs is dat heel normaal, soms valt het stuk daar maanden achtereen te zien. Hier niet. Maar het kan dus wel.
Geef een reactie