Gelezen in The Vancouver Sun van 16 juli 2012:
Deze week vindt in Eye, het filmmuseum aan de IJ-oever, het grote congres van de Metropool Regio Amsterdam plaats. Hoofdsprekers zijn de burgemeester van Parijs, Bertrand Delanoë, en Gordon Price, tot 2002 raadslid van Vancouver, Canada, en tegenwoordig directeur van The City Program aan de Simon Fraser Universiteit. Amsterdam spiegelt zich deze keer dus aan Parijs en Vancouver. Over Parijs weten we het een en ander, maar wat gebeurt er in Vancouver? De Canadese stad aan de Westkust staat bekend als een bijzonder leefbare miljoenenstad waar compact, in hoge dichtheid wordt gebouwd, met veel aandacht voor groen, landschap, fietsen en architectonische kwaliteit – het tegendeel van een gespreide, suburbane ontwikkeling waar Amerikaanse steden bekend om staan. Die gunstige reputatie is verbonden met een aantal sterke directeuren Stadsontwikkeling, waaronder Larry Beasley, Ray Spaxman en Brent Toderian. Deze drie echter lieten zich afgelopen jaar in de pers buitengewoon kritisch uit over de koers van het huidige bestuur van de snel groeiende stad.
De aanleiding is het ontslag van Toderian. Iedereen giste naar de reden. Had Toderian te weinig naar de ontwikkelaars geluisterd? Was hij te kritisch, te eigenwijs, te dominant geweest? In ‘The Vancouver Sun’ kwamen hij en zijn twee voorgangers afgelopen zomer uitgebreid aan het woord. Ze maakten zich zorgen, zeiden ze. In 2050 zal de regio Vancouver zeven miljoen inwoners tellen, maar de groei van de stad zelf is tot stilstand gekomen. Het gemeentebestuur maakt zich vooral druk om de korte-termijn, er heerst een afrekencultuur. “Toderian and Spaxman, who were both fired by Vancouver councils for differences of opinion over planning, said they worry the city is putting too much emphasis on solving here-and-now issues at the expense of long-term growth.” Er is juist behoefte aan een lange-termijn perspectief voor de hele Vancouver regio, maar die is er niet. “Council is rushing off after density, they’re rushing after lane housing, they’re rushing after cycle paths. They’re rushing after the last panacea that happens to offer some solution but isn’t.” Zeker, de stad profiteert van de mooie resultaten uit het verleden, maar is zelf stuurloos, niet meer creatief, zonder lef. Beasley: “I worry that City Hall is losing that willingness to experiment, that willingness to take risk…. that idea of embracing it and not being afraid to fail.” Donderdag horen we meer.
Geef een reactie