Gelezen in ‘Verhalen uit Gaasperdam’ (2010) van de Dienst Ruimtelijke Ordening:
We spraken over Gaasperdam, Amsterdam Zuidoost. Toeval of niet, in m’n boekenkast dook de bescheiden publicatie op, getiteld ‘Verhalen uit Gaasperdam’, uit 2010. De bundel is geschreven door Femke Haccou, Dick Bruijne, Flora Nycolaas en Amber Maessen, allen medewerker van de Dienst Ruimtelijke Ordening van de gemeente Amsterdam. De bundel verzamelt ervaringen, opgedaan tijdens zes maanden experimenteel werken in het gebied, van april tot september 2010. Tijdens dit zogenaamde A-lab werd open planning bedreven. "De werkwijze van de A-labs draait om het luisteren naar mensen. We hebben dit gedaan door te schouwen in het gebied, gespreksbijeenkomsten te organiseren en gerichte interviews te houden." Van de uitkomsten werden maquettes gemaakt. Gespreksthema’s dienden zich aan: ouderen en groen; priveruimte en ontmoetingsruimte; veiligheid, gezondheid en jongeren. Een van de ontwerpen heet ‘seniorenparadijs’, een ander ‘verheven dreven’, weer een ander ‘De Grote Levensloop’. "We stelden deze onderwerpen niet van tevoren vast, maar we hebben ons laten leiden door wat we tegenkwamen." De werkwijze was intuitief. In de bundel komen tal van mensen aan het woord, de gekozen vorm is verhalend.
Op het eind van de publicatie blikken de planners terug op de gehanteerde werkwijze. "De manier van werken wijkt af van de gangbare manier. Het is geen project met een vastgelegd traject of einddoel. De resultaten zijn onvoorspelbaar. Het moeilijke aan deze aanpak is dat er een oneindig aantal wegen is die je in kunt slaan. Het is een duik in het diepe. Het is van belang om op het juiste moment te trechteren. Deels gebeurt dit trechteren willekeurig en toevallig. Het is afhankelijk van wat een gesprekspartner inbrengt." Er werden geen presentaties gegeven, er werd niet gezonden, wel werden er vragen gesteld en mensen geholpen om zelf te tekenen. Stel mensen op hun gemak door in hun eigen omgeving te werken, is het devies. "Dit kan een informele sfeer opleveren en het toont je echte interesse in het gebied aan." De maquettes hielpen om het gebied in de vingers te krijgen. "Deze manier van werken dwingt je om de verhalen te plaatsen in een concrete ruimtelijke situatie." De planners zijn achteraf positief. "Het is niet makkelijk, je springt en hoopt op een bepaalde manier weer boven te komen." Is dit wat Hans Boutellier bedoelt met improvisatiemaatschappij?
Geef een reactie