Gehoord in CREA te Amsterdam op 10 februari 2014:
Optimistisch is ze over de economische perspectieven van Amsterdam. De bevolking is hier gemiddeld hoger opgeleid dan elders (in Amsterdam 52 procent van de beroepsbevolking, in Nederland 38 procent), het ondernemerschap is de afgelopen tien jaar zeker verdubbeld, zowel de grijze als de groene druk is aan de lage kant, dus de Amsterdamse beroepsbevolking is relatief omvangrijk. De woonaantrekkelijkheid is groot, er zijn uitstekende universiteiten, de financiële dienstverlening is sterk aanwezig. De economie van Amsterdam is door de crisis dan ook minder geraakt. Er zijn alleen drie problemen. De lokale woningmarkt zit op slot, de regionale arbeidsmarkt toont gebreken en het openbaar bestuur is niet gemoderniseerd. De drie problemen hangen nauw met elkaar samen. Aan het woord is Barbara Baarsma, hoogleraar Marktwerking en Mededingingseconomie aan de Universiteit van Amsterdam en directeur van onderzoeksbureau SEO. Ze sprak voor een uitverkochte zaal de derde Amsterdam Lezing van dit jaar, gewijd aan het thema ‘Amsterdam Kennisstad’.
Met veel cijfers onderbouwde Baarsma haar analyse. Amsterdam, zei ze, is een enorme banenmotor. De stad zelf telt bijna 600.000 banen; dagelijks pendelen 310.000 mensen voor hun werk naar Amsterdam, driekwart van de Amsterdammers werkt in de eigen stad. Dat is ongekend (en buitengewoon duurzaam). Baarsma sprak van een krachtige ‘magneetwerking’ van Amsterdam. De druk op de Amsterdamse woningmarkt is groot en duidt erop dat nog veel meer mensen dicht bij hun werk zouden willen wonen. Maar dat lukt dus niet. De woningmarkt zit op slot. Dat komt doordat een deel van de woningen bezet wordt door lager opgeleiden, veelal zonder werk (18 procent). Die zouden moeten worden ‘geactiveerd’. In Amsterdam zelf zijn vooral banen voor hoogopgeleiden, daarbuiten (Schiphol, tuinbouwsector) juist voor laagopgeleiden. In plaats van nieuwe regelgeving die bijvoorbeeld ‘scheefwonen’ – het wonen in een te goedkope huurwoning – aan banden legt (dit zou volgens Baarsma het probleem alleen maar verergeren), zou de lokale woningmarkt beter kunnen worden gedereguleerd. Dit zou op termijn ook kwalitatief betere woningen opleveren, want hoe gereguleerder de woningmarkt, hoe meer ‘lekkende daken’ en hoe kleiner de woningen; dat zou onderzoek van de OESO hebben aangetoond. En het openbaar bestuur? Dat is in Amsterdam nog steeds te stroperig. Drieëntwintig taken voor de toekomstige bestuurscommissies duidt op een ingewikkeld gelaagd bestuurlijk systeem. Voor dynamiek is dat niet bevorderlijk. En de verkiezingsprogramma’s van de partijen, voegde ze eraan toe, zijn wollig, met veel open deuren. Nee, de lokale politiek wilde ze niet in. Als econoom gaf ze slechts adviezen. Daarmee gaf ze haar eigen invulling aan ‘Amsterdam Kennisstad’.
Geef een reactie