Gelezen in de kranten van de afgelopen drie jaren:
Files zijn politiek. Vooral de opmerkelijke recente afname van files op het Nederlandse wegennet is politieke kost. Die afname zou namelijk te danken zijn aan dit kabinet, dat versneld wegen asfalteert en vooral inzet op benutting van vluchtstroken. En dat na jaren van politiek gesteggel over rekeningrijden. O ja, er komt nog eens 800 kilometer asfalt bij. Ik recapituleer: eind 2008 meldde Elsevier ineens een dramatische afname van de files. Toen nog werd deze vermindering toegeschreven aan de economische crisis; het tijdschrift meldde vooral minder vrachtverkeer op de snelwegen. Begin mei 2011 werd de afname bevestigd door de VerkeersInformatieDienst (VID), maar die plaatste de afname nu op conto van de aanleg van extra rijstroken. Kamerlid Aptroot roerde zich triomfantelijk; even leek de politieke geest ontwaakt. In juli 2011 werden de nieuwste halfjaarcijfers bekend: een nog verdere daling, nu 19 procent ten opzicht van de eerste zes maanden van 2010. Ditmaal werd er door de ANWB een verband gelegd met de gunstige weersomstandigheden. Weer een kwart jaar later waren de files met maar liefst 30 procent afgenomen. Ineens was daar de Minister van Infrastructuur en Milieu die de spectaculaire afname toeschreef aan door haar gevoerd beleid. Wat was hier werkelijk aan de hand?
Een twitterronde leverde het volgende resultaat op: een daling van het vrachtverkeer over de weg door de economische crisis heeft sterk bijgedragen aan de vermindering van het fileleed; het relatief gunstige weer werkte mee; automobilisten hebben leren ‘ritsen’; de elektronische weginformatiesystemen zijn verbeterd; de iPad heeft ons woon-werkverkeer ‘gekilled’; we zijn dichter bij ons werk gaan wonen en dichter bij ons huis gaan werken; wonen en werken vallen ruimtelijk steeds meer samen, (althans in Amsterdam); er zijn meer spitsstroken aangelegd. Iemand constateerde een “gigabeweging richting flexwerken”. Dit alles klinkt al heel wat minder politiek en ook veel waarschijnlijker. Politiek maakt zienden blind. De werkende forens lijkt langzaam uit te sterven, net als de overjarige heroïnejunk. Het is een beperkte groep forensen die dagelijks de files vult; eens gaat ze met pensioen. En wat te denken van de kantorenleegstand? Zou die er iets mee hebben uit te staan?Het tragische van ons vak is dat we telkens weer de problemen uit het verleden oplossen, in plaats van dat we anticiperen op de toekomst. Niet uitgesloten is dat we straks een wegennet hebben aangelegd dat veel te ruim bemeten is, omdat de behoefte aan autorijden in de spits structureel blijkt afgenomen. De werkelijke toename van het verkeer, blijkt dan, had plaatsgevonden niet buiten, maar binnen de steden.
Geef een reactie