Gehoord op vrijdag 16 september in Amsterdam:
Larry Beasley, stedenbouwkundige van Vancouver, gesproken in de Star Ferry aan het IJ. Beasley was nog nooit in Amsterdam geweest. Hij vertelde me dat hij onder de indruk was van het Oostelijk Havengebied en van IJburg. Ook had hij de maquettes van het IJmeeratelier gezien. Hij meende dat Amsterdam een missie had en dat de stad wereldwijd haar stadsontwikkeling bekend moest maken. “Amsterdam is veel te bescheiden.” Hij stelde voor om een Amsterdam afvaardiging te sturen naar het World Urban Forum (VN) in juni 2006 in Vancouver en aldaar een presentatie te geven. Waarom? Het Amerikaanse continent verliest in hoog tempo haar stedenbouwkundige expertise, stelde Beasley. De opleidingen lopen terug, expertise is er niet meer. Stadsontwikkeling (door gemeenten) wordt er gezien als ‘red tape’. Private partijen doen er zelf aan stadsontwikkeling. Het resultaat zijn formules, in alle steden dezelfde formules, een grote eenvormigheid. De Amerikaanse steden bloeden dood. De basis van levendige steden, zegt hij, is woningbouw in de juiste dichtheid. Woningen zijn het cement van de steden. Eerst wonen organiseren, daarna volgt de rest (vanzelf). 60 tot 80 woningen per hectare zoals in het Oostelijk Havengebied en op IJburg is een goede dosering. Winkels, voorzieningen en werken voegen zich gemakkelijk naar een dergelijke dichtheid. Beginnen met kantorenbouw werkt niet, laat staan leisure-formules. Leisure kan wel, maar dan alleen in een juiste verhouding tot wonen. De Nederlandse steden vallen in de ogen van de Canadees op door een uitstekende infrastructuurplanning. De afstemming tussen infra en wonen/werken/voorzieningen is hier optimaal. In Nederland, aldus Beasley, domineren de ingenieurs kennelijk veel minder dan in Amerika. De ingenieurs zijn een ramp voor de steden.
Onder de indruk was Beasley van het levendige fietsverkeer in Amsterdam. Ronduit verbijsterd was hij voor de recente modal split-verandering: het aandeel fietsbewegingen dat de afgelopen 10 jaar is gegroeid van 34 naar 37%! Fietsen is in Amsterdam hip. Het zou voor andere steden een geweldige oplossing zijn. Amsterdam zou deze kennis moeten exporteren. Een IJmeerverbinding lijkt Beasley een tamelijk artificiële gedachte: een brugverbinding in het breedste deel van een driehoekig meer. De Hollandse Brug leek hem adequaat en veel natuurlijker. Hier zou Almere op organische wijze naar toe moeten groeien, in steeds hogere dichtheden. Een ‘fisherman’s wharf’ met pieren in het IJmeer ter hoogte van Almere-Pampus leek hem wel een aardige regionale attractie. Maar dan wel steeds met wonen in een stevige dichtheid. En ook die attractie plus woningbouw rechtvaardigde een IJmeerverbinding niet. Beasley, bewonderaar van Jane Jacobs, noemt diversiteit de kern van ons vak. Zijn inspanningen om nieuwe stedelingen terug te halen naar Vancouver werden door haar geprezen tijdens haar laatste bezoek. Ook Richard Florida vindt hij stimulerend. Amsterdam bewijst dat een diep gewortelde stedenbouwkundige traditie binnen het gemeentelijke apparaat een levendige stad oplevert. "We have to rehumanize urban planning."
Geef een reactie