Gehoord op de Hogeschool van Amsterdam op 20 september 2013:
College gegeven in het nieuwe masterprogramma Urban Management van de Hogeschool van Amsterdam. Onderwerp: grootstedelijke vraagstukken. Het werd een socratisch gesprek met de dertien aanwezige studenten. Het eerste uur inventariseerden we alle grootstedelijke vraagstukken van dit moment. Dat deden we gezamenlijk. Eerst de demografische: vergrijzing, dementie, gebrek aan beweging, zorg en verpleging, obesitas, verkeerde voeding. Toen de sociale: armoede, segregatie, dreigende tweedeling, criminaliteit, de wereld binnen de ring versus buiten de ring, afvoerputjes in de stad, probleemcumulatiegebieden. Daarna het verkeer: groeiende verkeersdruk, gebrekkige luchtkwaliteit, minder openbaar vervoer. Dit leidde als vanzelf naar de vraagstukken rond duurzaamheid: klimaatverandering, grondstoffenschaarste. Ten slotte het democratische tekort, populisme, maatschappelijke onvrede, verval van waarden en normen, individualisme, egoïsme en gebrek aan identiteit.
Iedereen was het erover eens dat alle genoemde vraagstukken en problemen met elkaar samenhangen. Ze blijken stuk voor stuk hardnekkig. Want: “Hoe kan het dat elke maand meer mensen gebruik maken van de voedselbank en er maar geen klanten afvallen?” Ziedaar het nieuwe probleem: het managen van al die grootstedelijke vraagstukken. Het tweede uur van ons socratische gesprek besteedden we aan onze werkwijze. We stelden vast hoe we problemen stelselmatig opblazen, de media en autoriteiten daarvoor gebruiken, hoe we permanent op zoek zijn naar geld en aandacht voor ons eigen organisatie. Vervolgens stelden we vast dat we maar niet in staat zijn de problemen op te lossen en dat autoriteiten van hun voetstuk vallen. Maar we moesten ook bekennen dat in werkelijkheid de problemen veel kleiner zijn en waarschijnlijk ook met minder inzet en middelen kunnen worden opgelost. Ook beaamden we dat we als burgers vaak zelf veel beter weten hoe we de lokale vraagstukken moeten aanpakken dan de autoriteiten of de specialisten-op-afstand. Liever bottom-up, lichte sturing en samen doen dan top-down, zwaar projectmanagement en ieder voor zijn eigen. Binnen twee uur verdampten de meeste vraagstukken, die stuk voor stuk aanvankelijk als groot probleem waren gedefinieerd. Over grootstedelijke kansen en uitdagingen hebben het niet meer gehad. Verlicht verliet ik de zaal.
Geef een reactie